ماهل ءِ سَون

رجانکار: اُزیر مھر               

وهدے کہ آ شپ ءَ من لوگ ءَ رس اِت آں انچوش کہ منی لوگبانک ءَ شام آؤرت

ءُ منی دیم ءَ ایر کُت اَنت، من آئی ءِ دست گِپت ءُ گْوشت:"ترا گپّے

گْوشگی اِنت، آ نِشت ءُ گوں بے بْرمشی ءَ ورگ ءَ لگّ اِت- من پد ءَ آئی

ءِ چمّانی تہ ءَ ابیتکی مار اِت، اناگت ءَ من نزانت کہ چے بہ گْوش آں بلے

من ءَ آ الّم سهیگ کنگی اَت کہ من چے پِگر کَنَگ ءَ آں، لوٹ اِتوں آئی ءِ

سَوناں بہ دے آں- من مدان مدان ءَ بُنگپّ چِست کُت، آ چہ منی هبراں تُشے

هم دِلگْران ءُ پریشان نہ لگّگ ءَ اَت بلکیں آئی ءَ من ءَ لهم لهم ءَ

جُست کُت:" تو پرچا منی سَوناں دیگ لوٹ ئے ؟"- من آئی ءِ جُست هِچّ مان

نیاؤرت، پرے گپّ ءَ آ زهر گِپت، آئی ءَ تیچّ ءُ کاشیگ مان بُرّ اِت اَنت

ءُ منی سر ءَ کُوکّار ءُ جاک ئِے بِنا کُت کہ تو مردے نہ ئے!

آ شپ ءَ ما گوں یکے دومیگ ءَ گپّ ءُ هبر نہ کُت- آ گْریوگ ءَ اَت من زانت

کہ آ ھمے زانگ لوٹ اِیت کہ مئے سانگ ءَ چے بوت بلے من پہ آئی ءَ ارزانی

ءَ دلجمیں پسّوے دات نہ کُت نی منی دل چہ آئی ءَ ایکیم اَت ءُ پہ سمّی ءَ

هُدوک بوتگ اَت- من آ گیشتِر مهر ءُ مهبت نہ دات من ءَ بس آئی ءِ سر ءَ

بزگ بوت، گوں بے کِساس پشومانی ءُ هجالت مارگ ءَ من سَون ءِ هساب ءُ کتاب

گیشّینت کہ آئی ءِ تہ ءَ نبشتہ اَت " ماهل منی لوگ ءِ واهُند اِنت، منی

گاڑی ءِ واهُند اِنت ایشی ءَ چہ ابید منی کمپنی ءِ %30 جائیداد آئی ءِ

ئیگ اِنت"- آئی ءَ اِے کولبند ءِ سر ءَ چمشانکے دات ءُ دِرت ءُ ٹُکُّر

ٹُکُّر ئِے کُت-

هما جنین کہ گوں آئی ءَ من وتی زند ءِ ده سال گْوازینتگ اَت، نی درآمدے

اَت- من ءَ باز کُهت بوت آئی ءِ زوال بیتگیں وهد، مال ءُ مڈّی ءُ زِکت ءِ

سر ءَ بلے هرچی من گْوشتگ اچ وتی گپّ ءَ پُشت ءَ نہ کِنز آں کہ من ءَ

سمّی چتّو باز دوست تِر بیت- گُڈّسر ءَ ماهل ءَ منی دیم ءَ گْریت ءُ

چیهال جَت ءُ من همے ندارگ ءِ ودار ءَ اَت آں- پمّن ءَ آئی ءِ چیهال گْوش

ئے زاناں چہ آئی ءَ دور ءُ گِستا بوّگ ءِ یک نیمّونے اَت-

 سَون ءِ مراسا کہ من ءَ لهتے هپتگاں چہ دلمانگ کَنَگ ءَ اَت نی گْوش ئے

زاناں گیشتِر ساپ ءُ سلّہ گِندگ ءَ پیداک اَت-

دومی روچ ءَ من سک بے وهد ءَ لوگ ءَ آتک آن ءُ ٹیبل ءِ سر ءَ ماهل ءِ

نبشتانک دیست، من شام نہ کُت تچک ءَ پہ وپسگ ءَ شُت آن ءُ زیت واب کپت آں

پرچا کہ من گوں سمّی ءَ دزّگٹّیں روچے گْوازینگ ءَ پد ژند ءُ ژول اِت آں-

وهدے کہ من چہ واب ءَ پاد آتک آں، آ دنیگا ٹیبل ءِ کِرّ ءَ نِشتگ ءُ

نبشتہ کَنَگ ءَ اَت- من آ کِمار نہ کُت ءُ دیم ترّینت پد ءَ وپت آں- داں

سُهب ءَ آئی ءَ وتی سَون ءِ اَگبگ پیش کُت اَنت- ماهل  ءَ سَون ءَ چہ

پیسر بید ء یک ماهے ءِ دِلگوش ءُ هیالداری ءَ چمّن هِچّ نہ لوٹ اِت- ماهل

ءَ دزبندی کُت کہ ماں اِے یکّیں ماه ءَ ھمینچک کہ مئے وس ءَ بیت ما دوئیں

یک شرّیں زندے گْوازین اِیں- همے ماه ءَ مئے چُکّ ءِ چکّاس بُوّگ ءَ اِت

اَنت ءُ ماهل ءِ اراده پدّر اَت کہ آئی ءَ نہ لوٹ اِت کہ مئے چُکّ ءِ

چکّاس مئے پْرشتگیں سانگ ءِ سبب ءَ هراب بہ بنت- من ماهل ءِ شرت مَنّ

اِت اَنت بلے آئی ءَ گیشتِر گپّ گْوشگی اَت- ماهل ءَ من ءَ پُرس اِت کہ:"

ترا یات اِنت تو من ءَ چتور مئے سانگ ءِ روچ ءَ بانوری کوٹی ءَ بُرت؟"-

 آئی ءَ دزبندی کُت داں ماهے ءِ مُدّت ءَ هر روچ سُهب ءَ من آئی ءَ چہ

واب جاه ءِ کوٹی ءَ ، لوگ ءِ دپ ءَ بہ برآن ءُ بہ ترّین آں- من ءَ همے

گُمان بوت کہ آ گنوک بُوّگ ءَ اِنت- من پرے روچانی اوپار کَنَگ ءِ هاتر

ءَ آئی ءِ اِے دزبندی پہ نادِلکشّی مَنّ اِت اَنت- من سمّی ءَ را وتی جن

ءِ سَون ءِ شرت ءِ بابت ءَ گْوشت آئی ءَ گوں بُرزیں توارے ءَ کند اِت ءُ

اهمکی یے لیک اِت- "آ توری هرچ رِپک ءُ هُنر بہ چکّاس اِیت آئی ءَ الّم

ءَ سَون ءِ دیمپان بُوّگی اِنت" سمّی ءَ پہ تژن ءُ تیهار گْوشت- منی ءُ

ماهل ءِ میان ءَ هِچّ هال ءُ اهوال نہ بیتگ داں منی سَون ءِ اِراده سرجمی

ءَ پدّر بوت- گڑا وهدے کہ من آ اولی روچ ءَ ڈنّ ءَ بُرت ما دوئیں نگیگ ءُ

بے وار اِت اِیں- مئے چُکّ پُشت ءَ چاپ جَنَگ ءَ اَت کہ ابّا ءَ امّا وتی

باسکانی تہ ءَ گِپتگ- چُکّ ءِ اِے دانکاں من ءَ گمے ءَ پِرّینت- چہ واب

جاه ءِ کوٹی ءَ بِگر دیم پہ مجلس ءُ نیاد ءِ کوٹی ءَ پد ءَ دروازگ ءِ

نیمگ ءَ داں ده میٹر ءَ گیش من آ تَرّینت ماں وتی باسکاں- آئی ءَ وتی چمّ

بند کُت اَنت ءُ لهم لهم ءَ گْوشت:" مئے چُکّ ءَ سَون ءِ بابت ءَ هِچّ مہ

گْوش من وتی سر سُرینت کہ هو من نہ گْوشان ئِے بلے من تہ ءَ کمّو مُلوری

مارگ ءَ اِت آں- من ماهل دروازگ ءِ دپ ءَ اِیر کُت آ پہ کار ءِ هاتر ءَ

دیم پہ بس ءِ جلّجاه ءَ بس ءِ ودار ءَ اوشتات- من ایوک ءَ دیم پہ کارگِس

ءَ رهادگ بوت آں-

ایندگہ روچ ءَ من ءُ ماهل دوئیں کمّے سُبک ءُ وشّ تب پیش آتک اِیں- ماهل

ءَ وتی سر منی دلبند ءِ سر ءَ اِیر کُت آئی ءِ جامگ ءِ ابیریں وشبو منی

پونز ءَ آتک من همے مار اِت کہ من اینچک وهد ءَ وتی لوگبانک پہ اِنانی نہ

چار اِتگ ءُ من اِے اوں مارگ ءَ اِت آں کہ نی آ پیشی داب ءَ جْوان هم نہ

اِنت- آئی ءِ دیم ءِ سر ءَ کْرِچک ءُ کوساں جاه کُتگ آئی ءِ مید اسپیت

بُوّگ ءَ اَنت- مئے سانگ ءِ دْراهیں تاوان ماهل ءِ سر ءَ کپت اَنت- یک

دمانے ءَ من همے سسّا کُت کہ من گوں آئی ءَ چے کُتگ-

 چارمی روچ ءَ وهدے کہ من ماهل بَڈّ ءَ کُت من انچوش مار اِت گْوش ئے

زاناں یکّ مهر ءُ دوستی یے، یکّ سیادی یے مئے میانجی ءَ واتر بُوّگ ءَ

اِنت- اِے هما جنین اَت کہ آئی ءَ وتی زند ءِ پُرّیں ده سال من ءَ ندر

کُتگ اَت-

 پنچ ءُ ششمی روچ ءَ مئے نزّیکی ودّان اَت-

من سمّی ءَ را اِے بابت ءَ هال نہ دات- گوں ماه ءِ گْوزگ ءَ ماهل ءَ برگ

ءُ ترّینگ پمّنی واستا گْوش ئے زاناں ارزان بوتگ اَت- بہ گندئے اِے دْراه

هر روچ ءِ جُهد ءِ برکت اِنت کہ من ءَ مهکم ئِے کُتگ-

 ماهل یک سُهبے همے اَڑمُنج ءِ تہ ءَ اَت کہ گْور ءَ کَنَگ ءِ واستا

کُجام جوڑی ءِ گُد ءَ گچین بکن آں- آئی ءَ بازیں پُچّ ءُ پوشاکے چار اِت

بلے یک شرّیں جوڑی یے هم دست ءَ ئِے نہ کپت- پد ءَ آئی ءَ مزنیں گِینّ

سارتے کَشّ اِت ءُ گْوشت:"منی دْراهیں پُچّ ءُ پوشاک مزن بوتگ اَنت"-

 من اناگت ءَ مار اِت کہ آ سکّ باز لاگر ءُ نِزور تَرّ اِتگ پمیشکا من آ

باز ارزانی ءَ بَڈّ ءَ کُتگ ءُ تَرّینتگ- من ءَ همے هیال ءَ پدرد کُت کہ

ماهل ءَ وتی ڈوبر ءَ سکّ باز درد ءُ اندوه ءُ سکّ باز کُچّل ءُ تهلی جاگہ

داتگ-

 من بے سمائی ءَ ماهل ءِ نزّیک ءَ شُتان ءُ آئی ءِ سر سمار اِت- همے

میانجی ءَ مئے چُکّ آتک ءُ گْوشت ئِے:" ابّا! امّا ءَ ڈنّ ءَ برگ ءُ

تَرّینگ ءِ وهد آتکگ"- چُکّ همے ندارگ ءِ گندگ ءَ کہ آئی ءِ پِت ءَ آئی

ءِ مات پہ تَرّ ءُ تاب ءَ ڈنّ ءَ بُرتگ ، آئی ءِ زند ءِ یکّ پُر ارزشتیں

بهرے جوڑ بوت-

ماهل ءَ چُکّ اِشاره کُت کہ نزّیک ءَ بئیت ءُ پِت ءَ مُهری ءَ

گْورامبازاں بہ زیر اِیت- من وتی دیم تَرّینت پرے هاتر ءَ کہ من ءَ تُرسگ

ءَ اَت چوش مہ بیت کہ گُڈّی وهد ءَ منی نیّت بدل بہ بیت ءُ من چہ سَون

دیَگ ءَ بہ بجّ آں-

من پد ءَ ماهل ماں باسکاں زُرت ءُ چہ واب جاه ءِ کوٹی ءَ بِگر داں نند ءُ

نیاد ءِ کوٹی ءَ، چہ اود ءَ بِگر داں لوگ ءِ پیش گاه ءَ تَرّینت-

 آئی ءَ گوں وتی نازرکیں دستاں منی گردن گِپتگ اَت- من آئی ءِ جسم مُهری

ءَ داشتگ اَت- انچوش گُمان بُوّگ ءَ اَت گْوش ئے زاناں مئے سانگ ءِ روچ

اِنت- بلے ماهل ءِ سَکّ سُبکّیں وزن ءَ من ءَ بے تاهیر ءُ پریشان کُتگ

اَت-

 گُڈّی روچ ءَ وهدے من ماهل ماں وتی باسکاں زُرت من پہ هیلّت ءُ هالت یکّ

گامے دیم ءَ جُنز اِت- مئے چُکّ وانَگ جاه ءَ شُتگ اَت- من ماهل مُهری ءَ

داشت ءُ گْوشت کہ:"من هِجبر اِے کِمار نہ کُتگ کہ مئے زند ءِ تہ ءَ مهر

ءُ دوستی ءِ کمّی اِنت-  چریشی ءَ پد من دیم پہ کارگِس ءَ رهادگ بوت آں،

بید ء گاڑی ءِ دروازگ ءِ کُبل کَنَگ ءَ گُشاد گُشاد ءَ گاڑی ءَ چہ درآتک

آں- من تُرسگ ءَ اِت آں کہ اگاں کمّے دیر بہ بیت منی اِراده بدل بیت کنت-

کارجاه ءَ چہ واتر بُوگ ءَ من وهدے کہ سمی ءِ لوگ ءِ دپ ءَ رس اِت آں،

دروازگ ٹُکّ اِت، سمّی ءَ در ءِ دپ پچ کُت ءُ من سمّی ءَ گْوشت کہ:" من

ءَ پهِل کن سمّی !، من نی ماهل ءِ  سَوناں نہ دے آں "- آئی ءَ من ءَ چار

اِت ءُ بهمانگ بوت پد ءَ منی پیشانی دست جت ئِے"تو تپیگ ئے ؟ " سمّی ءَ

گْوشت- من آئی ءِ دست اَچ وتی پیشانی ءَ دیر کُت" من ءَ پهِل کن سمّی "

من پد ءَ گْوشت-" من ماهل ءِ سَوناں نہ دے آں ، منی ءُ ماهل ءِ سانگ ءَ

پد زندمان پمیشکا هوادگ ءُ بے بْراه بوتگ کہ ما هر دوئیناں وتی زند ءِ

کسان کسانیں گپّ ارزشت نہ داتگ اَنت ءُ کِمار نہ کُتگ اَنت نے کہ اِے سوب

ءَ مارا گوں یکّ دومی ءَ مهر ءُ دوستی نیست"-

نی من زانت ءُ سرپد بوت آں کہ انچوش کہ سیر ءِ روچ ءَ من ماهل وتی لوگ ءَ

آؤرتگ، اِے منی واده اِنت کہ تاں زندگ آں گوں ماهل ءَ مهر ءُ مهبت کن آں

دانکہ مرگ مارا جتا بکنت- اِے گپّانی اِشکُنگ ءَ گوں سمّی ءَ من ءَ

تْرندی ءَ شهماتے جت ءُ تْرند تْرند ءَ دروازگ بند ئِے کُت، آئی ءِ

چمّانی نِهنگ ءَ اوں هار کُتگ اَت- راه ءَ پُلّ ءُ گُلاب ءِ دُکّان ءَ من

وتی ماهل ءِ واستا یک گُلدستهے پُلّ لوٹائینت دُکّان ءِ هُدابُند ءَ من

ءَ جُست کُت کہ اِے گُلدستہ ءِ تاک ءِ سر ءَ چے نبشتہ بکن آں، من بچکند

اِت ءُ نبشتہ کُت:"من هر سُهب ترا تَرّ ءُ تاب ءَ ڈنّ ءَ بر آں دانکہ من

ءَ ساه مان"-

 آ بیگاه ءَ من لوگ ءَ رس اِت آں، دست ءَ پُلّ اِت اَنت ءُ لُنٹانی سر ءَ

بچکند اَت- لوگ ءِ کوٹی ءِ دپ پچ کُت وتی جن مرگ ءِ بینڈانی سر ءَ دیست-

منی لوگبانک ءَ باریں چینچک ماه بیت کہ شُومّک ءِ نادْراهی ءَ گوں جَنگ

ءَ اِنت ءُ من گوں سمّی ءَ انچو مُلمہ بوتگ آں کہ من ءَ اِے بابت ءَ هِچّ

سُدّ ءُ سما نہ بوتگ-

ماهل ءَ زانتگ اَت کہ آ زیت مِر اِیت ءُ آئی ءَ اِے هم لوٹ اِت کہ من ءَ

چُکّ ءِ همے بدگُمانی ءَ چہ بہ رکّین اِیت کہ پِت مات ءِ هیالداری ءَ نہ

کنت- اگاں ما سَون ءِ گپّ دیم ءَ بُرت کمّ چہ کمّ مئے چُکّ ءِ چمّاں من

یکّ مهروانیں جودے بہ بہ آں-

درونـت: تئی زند ءِ کسان کسانیں گُپت ءُ کِردار تئی سیادی ءِ تہ  ءَ

مزنیں ارزشت دار اَنت- مزنیں ماڑی، گاڑی، مال ءُ مڈّی ، جائیداد ءُ بینک

ءَ ایریں پیسہ اِے چیزّ پہ وشّ ءُ وژهالی ءِ مانزمان نہ اَنت- گوں شُما

دزبندی همیش اِنت کہ وتی لوگی، بْرات، گُهار، سنگت ءُ ازیزاں وهد بہ دے

اِت ءُ پہ یکّ دومی ءَ مهر ءُ دوستی بهر ءُ بانگ بکن اِت تانکہ مئے ءُ

شُمئے سیادی گیشتِر مهکم بہ بیت-

سرشون:

 اِے کِسّہ چہ Inspirational Stories (جزبگ ودی کنوکیں کِسّهانی) بُکچہ

ءَ زیرگ بوتگ ءُ ایشی ءِ انگریزی سرنام (Her Divorce Agreement ) بوتگ-