مات ءِ مهر - رجانکار : اُزیر مهر

یک گریبیں مردے ءُ جنے دُور ماں کُوچگ ءُ جنگل ءَ نندوک اِت اَنت آیاں هُدا ءَ یک بچکیں چُکّے داتگ اَت . مات ءُ پِت ءَ وتی چُکّ شر تِریں اِلم ءُ زانت ءِ هاتر ءَ شهدربرجاه ءَ وانگ ءَ راهدات ءُ چُکّ ءَ چارده ءِ تبک ءَ (جمائت) ءَ انجنئیرنگ ونت ءُ چکّاس ء َ هم سوبین بُوت.

 ایشیءَ چہ پد آئی ءَ سیر ءُ سانگ کُت.اول اول ءَ آ گوں وتی لوگ بانُک ءِ همراهی ءَ وتی مات ءُ پِت ءِ لوگ ءَ نشتگ اَت بلے زیت آئی ءِ جن چہ جنگل ءُ کُوچگ ءِ زندگی ءَ چی بیزار بُوت ءُ وتی مرد ءَ را گوشتئے کہ مارا شهر ءَ رؤگ لوٹ اِیت پرچا کہ نی من اِے جنگل ءُ گیابان ءِ زندگی ءَ چی شِزار آں.

 مرد ءَ وتی هاجزیں پِت ءُ مات ءِ بزّگی ءُ پیری ءِ سر ءَ هم رهم نہ وارت ءُ جن ئے اگل ءَ کپت. وهد انچو گْوزان بُوت مرد ءُ جن ءَ اِے مُلک هم یلہ کت ءُ دیم پہ دگے ملکے ءَ شُت اَنت . بچک ءَ ہر وهد ءَ وتی کماشیں پِت ء ُ مات ءِ واستہ ٹیکی ءُ سوگات دیم دات.

 گُڈ سر ءَ بچک ءَ ٹیکی دیم دئیگ بند کت ءُ وتی نازاکیں پِت ءُ مات ءَ چی شموشکار بُوت.آئی ءَ ہر سال ءَ ھجّ کت ءُ ہر ھجّ ءِ کنگ ءَ پد آئی ءَ انچو مار اِت کہ یک آوازے آئی ءِ گوش ءَ گوشگ ءَ اَت کہ تئی ھجّ کبول نبیتگ. بچک ءَ وتی ھمے کِسّہ یک نیکیں ءُ پرہیزگاریں مردم ئے گْورا بُرت هما نیکیں مرد ءَ بچک شَور ءُ سلاه دات کہ تو المّی ءَ وتی کبلہ ئیں پِت ءُ مکّہیں مات ءِ چارگ ءَ بُرو. 

بچک ءَ پدا وتی بُنکی میتگ بِزاں هما کُوچگ ءَ آتک (اتک) ءُ دیست ئے کہ ہر چیز بدل بُوت ءَ آئی ءَ سَکّ باز کوشست ..جُھد..کت بلے وتی پِت ءُ مات ءِ لوگ شوهاز کت ئِے نہ کت.آئی ءَ میتگ ءِ مردماں جُست کت بازیں چِست ءُ اِیر ءَ پد آ گوشگ بُوت کہ مئے بازار ءَ یک کْوهنیں ء ُ پُرشتگیں لوگے هست اِنت آ لوگ ءِ تہ ءَ یک کوریں پیرزالیں جنینے هست کہ لهتے ماه پیسر آئی ءِ مرد ءَ وپات کتگ اِے پیرزال ءَ بچکیں چُکّے هست اِنت کہ باز سال ساری آئی ءَ اِے مُلک یلہ کتگ ءُ گوں وتی جن ءِ همرائی (همراهی) ءَ دیم پہ دگے مُلکے ءَ شُتگ.چینچو بد بهتیں مردمے اِے پیرزال ءِ چُکّ !. مرد لوگ ءِ تہ ءَ پُترت دیست ئےِ کہ منی مات گندلانی (بینڈانی) سر ءَ اِنت.

 بچک ءَ اِشکُت کہ آئی ءِ مات چیزے گُشگ ءَ اِنت گُڑا بچک کمّو نزیک تِر ءَ آتک (اتک) کہ مات ءِ توار ءَ اِش بکن آں مات درّائینگ ءَ اَت : یا هُدا من نی سکّ پیر آں ءُ چمّاں چہ کوراں منی مرد ءَ هم وپات کُتگ ءُ منی هاندان ءِ مردمے هم نیست کہ من ءَ منی مانِش (کبر) ءَ اِیر بکنت وهدیکہ من مِر آں یا هُدا تو منی چُکّ ءَ دیم بِدئے ءُ منی اِے گُڈّی واهشت ءَ پُورا بکن.