واباں بھا کنگ لوٹ آں

نبشتہ کار: ولید وپا

رجانکار: اُزیر مھرؔ

"من وتی واباں بھا کنگ لوٹ آں۔"

وھدے کہ من اِے گپّ اِش کُت، تہ جَلّ اِت ءُ اوشتات آں ءُ زانگ لوٹ اِت کہ ھمے کَے اَت چوش گْوشت ئِے۔ وھدے کہ من ورنائیں بچک دیست گڑا بھمانگ بوت آں۔ یک ورنائیں بچکے دگ ءِ نزّیک ءَ نِشتگ اَت ءُ پد ماں پد ھمے گپّ ءَ گْوشگ ءَ اَت:

"من وتی واباں بھا کنگ لوٹ آں۔"

من آئی ءِ گْور ءَ شُت آن ءُ تچک ءَ پُرس اِت:

" تو پرچا وتی واباں بھا کنگ لوٹ ئے؟"

آئی ءَ پسّو دات:

" تو زاناں منی وابانی بھا ءَ زیرگ ءَ تیار ئے؟"

من گْوشت:

" ھو"

زیتّ ھور ءَ سکّ ءَ ایر دات ءُ ھمے ساھت ءَ ما دوئیناں تھنا ھور ءِ ھر یک تْرمپے ءِ توار اِش کُت ءُ انچوش سما بیگ ءَ اَت گْوش ئے زاناں کہ یک پیمیں سوتے تالان اَت۔ یک ادارے ءَ پد ھور تم اِت۔ من یک اجبیں ندارگے دیست کہ ھما ورنا گْریوگ ءُ ھِڑیسکگ ءَ اَت ءُ وتی ارساں ورگ ءَ اَت۔ وھدے کہ من اِے ندارگ دیست بید ء لبزے ءِ درّائینگ ءَ من چہ اود ءَ رپت آں۔ من وتی کتابجاہ ءَ واتر کُت بلے کتابے ءِ وانگ ءَ ابید من تھنا نِشت ءُ جیڑ اِت۔

من گوں وت ءَ باوستے بندات کُت ءُ اَچ وت ءَ جُست کُت کہ پرچا آ ورنا یکشل ءَ یکّیں گپّ ءَ گْوشگ ءَ اَت؟

آ ورنا ءِ گُڈّی ندارگ گوں من ءَ شموشگ نہ بوت ءُ من یکّوئی ھمائی ءِ بابت ءَ جیڑگ ءَ اِت آں۔  یک کلاکے ءَ پد من پد ءَ ھما ورنا ءِ شوھازگ ءَ دگ ءِ نیمگ ءَ شُت آں ءُ اِے رندی من آ ورنا ءِ وابانی بھا ءَ زیرگ ءَ روگ ءَ اِت آں۔ وھدے کہ من اود ءَ سر بوت آں گڑا دیست کہ نزّیک گْور ءَ تھنا یک کُنٹے کپتگ اَت ۔ من دیست کہ اود ءَ یک پوسٹرے دْرتکگ اَت ءُ آئی ءِ سر ءَ نبشتہ اَت:

" کسّ ءَ منی واب بھا ءَ نہ زُرتگ اَنت۔"