آزمانک : جاندُزّیں جنین

نبشتہ کار: اُزیر مهر

 گوں بام ءِ ٹِکّ دیگ ءَ شاری چہ واب ءَ پاد آتک- آئی ءَ پجر ءِ نماز ونت ءُ دیم پہ کنور جاه ءَ ارزبند ءِ جوڑ کنَگ ءَ شُت- چریشی ءَ پد آئی ءَ کُمب ءُ مَٹّ آپ مان کُت اَنت ءُ لوگ رُپت-

 وهدے کہ روچ کمّے بُرز تِر بوت گڑا آئی ءَ وتی چُک چہ واب ءَ ٹوهینت اَنت دانکہ دربرجاه ءَ برو اَنت- چُکاں ارزبند ئِے وارینت ءُ دربرجاه ءَ روگ ءِ هاتر ءَ ساجو کُت اَنت- چرے کاراں پَیّک بیگ ءَ پد آئی ءَ رزانانی شُشت ءُ شود بِنا کُت ءُ پدا کُنڈایے گُد شودگ ءِ هاتر ءَ وتی دیم ءَ ایر کُت-

 داں گرم ءِ جَل ءَ زال ءَ هر ءِ وڑ ءَ کار کُت- آ انچو ژند ءُ ژول اَت کہ تُش تُش اَت- بازیں کاراں آئی ءِ اندام ءِ دْراهیں بهر دْرهگ ءَ اِت اَنت- نہ آئی ءَ پہ دلجمی ءُ شرّی ءِ سر ءَ لُنکهے نان وارت ءُ نَے کہ تْرمپے آپ - اے دْراهیں کاراں چہ گیشّگ ءَ پد آئی ءِ دل ءَ لوٹ اِت کہ کاپر ءِ چیر ءَ دمے بالا بہ کنت ءُ وتی دم بُرتگیں بالاد ءَ بہ ساسار اِیت -

آ دیم پہ کاپر ءِ چیر ءَ شُت ءُ تچک ءَ تچک ئِے دات ءُ تْره اِت - آ کاپر ءِ چیر ءَ انچو لیٹ اِتگ اَت گُشئے زاناں زنده لاشے اَت- وهدے کہ آئی ءِ جود چہ شپ ءِ کار ءِ هلاس بُوگ ءَ پد لوگ ءَ سر بوت گڑا دیست ئِے کہ شاری کاپر ءِ چیر ءَ ساسارگ ءَ اِنت - آئی ءِ چمّاں آس دات ءُ درّائینت ئِے :

 " جنے شاری ! او جنے شاری !" بازیں ژند ءُ پندی ءَ شاری گُشئے زاناں نادْراهے جوڑ

کُتگ اَت- " هاں، چے، بگْوش"، آئی ءَ نارینان ءَ گْوشت-

 " برو گلاسے آپ بیار ، مارا تُنّ ءَ کُشت - تو اِے کاپر ءِ چیر ءَ وشّ واب ئے، وپتگ ئے -"

 آئی ءَ وتی پیشانی کْرچک ءُ رُو تهار کنان ءَ ریشکند اِت : " چُشیں جاندُزّیں جنین من وتی سرجمیں زند ءَ نہ دیست "-