دی الکیمسٹ:۔ اُمیت ءُ وابانی کتاب

دی الکیمسٹ:۔ اُمیت ءُ وابانی کتاب

پاؤلو کوئیلھو ءِ کتاب ,, دی الکیمسٹ ،، ءِ سر ءَ چمّشانکے

نبشتہ کار: اُزیر مھرؔ

“Every few decades a book is published which changes lives of its readers forever the Alchemist is such a book.”

,, ھر لھتیں دھکّاں پد یک انچیں کتابے چھاپ بیت کہ وتی وانوکانی زندگیاں مُجّتی بدل کنت دی الکیمسٹ یک انچیں کتابے۔ ،،

دی ایکسپریس ءِ اِے دانک پہ برازیل ءِ ندکار پاؤلو کوئیلھو ءِ کتاب دی الکیمسٹ ءِ بابت ءَ اَنت کہ آ دنیگت ءَ دنیا ءِ ۴۰ ءَ چہ گیشتر زباناں رجانک بیتگ ءُ چار کروڑ ءَ گیش دانگ بھا بیتگ۔ کتاب ءِ اِے بے دروریں نامداری ءِ سبب آئی ءِ بُنگپّ ءُ ندکار ءِ درشانداب اِنت۔ کتاب ءِ بُنگپّ ھر انسان ءِ زند ءِ بُنُکّی زرورت ءُ ارزشت ءِ بابت ءَ اِنت۔ نبشتہ کار ءَ اِے بُنگپّ ءَ را باز سادہ ءُ دلکشّیں وڑے ءَ درشان کُتگ کہ وانوک ءِ سر ءَ یک سِھر ءُ چاڑے یل دنت ءُ کتاب ءِ گُڈّسر ءَ آ وت ءَ را جتائیں دنیایے ءِ تہ ءَ گند اِیت۔

دی الکیمسٹ برازیل ءِ ندکار پاؤلو کوئیلھو ءِ جْوانیں ءُ گْرانبھائیں گِدار اِنت۔ اِے کتاب اِنسانی پِگر، شوھاز، اڑ ءُ جنجالانی گپّچل ءَ کپگ، واھِشت، لبّ ءُ لالچ، جوش ءُ جزبگ، ھمّت ءُ توکل، زمانگ ءِ گردش ءُ مکر ءُ پریب، اُمیت، جھد ءُ جکانسری، واب ءِ مانا کنَگ ءُ سرجم کنگ، سِتک ءُ باور ءُ دْرستاں چہ گیش زند ءِ مول ءُ مراد ءَ سر بیگ ءِ بے دروریں داستانے کہ الیگیری ءُ ھیالی (تخیلی) دْروشم ءَ گْوناپ دیگ بیتگ ۔ اِے گِدار آئی ءَ ۱۹۸۷ ءَ تھنا دو ھپتگ ءِ تہ ءَ نبشتگ ءُ سرجم کُتگ۔آئی ءَ اِے گپّ درشان کنان ءَ گُشتگ کہ اِے کِسّہ پیسر ءَ چہ منی زِرد ءِ تہ ءَ نبشتہ بیتگ پمیشکا اینچو زیتّ ءُ گُشاد ءَ من نبشتہ کُت کُتگ۔ دی الکیمسٹ اولی رند ءَ روکو نامی شِنگکارے ءَ چھاپ کُتگ بلے برازیل ءِ اِے شِنگکار اینچو نامدار نہ بیتگ۔ البت پہ شَرّی ءَ بھا بیگ ءَ پد ھم چھاپ کنوک ءَ سالے ءَ پد کتاب ءِ دْراھیں ھکّ ءُ مُزّ پد ءَ  پاؤلو کوئیلھو ءَ دات اَنت۔ پاؤلو کوئیلھو ءَ وت ءَ را چہ ھمے گْرانیں ساھتاں اَشکام دیگ ءِ ھاتر ءَ وتی لوگبانُک ءِ ھمراھی ءَ ریو ڈی جنیرو ءَ روت ءُ چِلّ روچ موھاوی ریگزار ءَ گْوازین اِیت۔ سپر ءَ چہ پد وھدے کہ وتی ھند ءَ واتر کنت، گڑا پد ءَ وتی جھد ءُ تگ ءُ تاچ ءَ بِنا کنت۔ آئی ءِ گُشگ ءِ رِد ءَ اِے یک انچیں جْوانیں کتابے کہ آ ایشی ءِ چھاپ ءُ شِنگ کنگ ءِ ءُ وانوکاں سرکنَگ ءِ ھاتر ءَ در پہ در بوت ءُ ھرکسی در ئِے ٹُکّ اِت ۔ بلے وھدے کہ اِے اِزمی بِستار ءَ چکاریں ساچشت چھاپ بوت ءُ دنیا ءِ دْراھیں مزنیں زباناں رجانک بوت گڑا ایشی ءِ بھا بیگ ءِ نوکیں ریکارڈے جوڑ بوت۔ گینیز ورلڈ کتاب ءِ تہ ءَ ایشی ءَ پرتگیزی زبان ءِ دْراھاں چہ گیش بھا بیوکیں گِدار مَنّگ بوت۔ من ھر تک ءُ پھناتے ءَ کہ الکیمسٹ پہ ھُبّ ءُ واھگے ونت، گڑا ایشی ءِ ھمراھی ءَ پاؤلو کوئیلھو ءِ زند ءِ بابت ءَ اوں پہ شَرّی ءَ ونت۔ چرے گِدار ءِ وانَگ ءَ پد منی ھیال ءُ لیکہ ھمیش اِنت کہ اِے گِدار ءِ کِسّہ بُندر ءَ ایشی ءِ ساچشتکار ءِ وتی کِسّہ اِنت۔ اِے کتاب ءِ کِسّہ ءِ بُنجاھی کارِست سانتیاگو بُندر ءَ پاؤلو کوئیلھو ءِ جند اِنت ءُ سانتیاگو ءِ واب پاؤلو ءِ جند ءِ واب اَنت۔ الکیمسٹ ءِ وانَگ ءَ پد لبزانک ءِ گیشتر شرگدار اِے گپّ ءِ سر ءَ تِپاک کن اَنت کہ اِے وابانی کتاب اِنت۔ ھمے پیم ءَ اِے واب ایوک ءَ پاؤلو کوئیلھو ءِ نہ اَنت بلکیں مئے دْراھینانی واب اَنت۔  گِدار ءِ چھاپ بیگ ءِ رمس ءُ دگہ ھاسیں سرپدی چو اِے وڑ ءَ اَنت :

اِے گِدار اولی رند ءَ ۱۹۸۸ ءَ چھاپ بیتگ۔

Harper Torch (English translation): شِنگ کار

چھاپ بیگ ءِ رمس: ۱۹۸۸

انگریزی ءَ چھاپ بیگ ءِ رمس: ۱۹۹۳

اِے گِدار اولی رند ءَ چھاپ بیگ ءَ ۱۶۳ تاکدیم ءِ سر ءَ بیتگ بلے ایشی ءِ ۲۵ سالروچ ءِ چھاپ بیگ ءَ ۲۰۸ تاکدیم ءِ سر ءَ بیتگ۔

ISBN: ۰-۰۶-۲۵۰۲۱۷- اولی چھاپ ءِ آئی۔ایس۔بی اين  ۴

پاؤلو کوئیلھو

نبشتہ کار ءِ بابت ءَ                                                              

پاؤلو کوئیلھو ءَ وتی زند ءِ گیشتريں بھر سرانَوھی ءَ گْوازینتگ۔ آ وتی سرجمیں زند ءَ بے تاھیریں ارواھے ءِ پیم ءَ بیتگ۔ آ چہ کسانی ءَ آجو تب ءُ آزاتی دوستے بیتگ ءُ آئی ءَ ھجبر ھِچّ وڑیں گِر ءُ دار نہ مَنّ اِتگ۔ آ ۲۴ ساچان ۱۹۴۷ ءَ برازیل ءِ شھر ریو ڈی جنیرو ءَ ودی بیتگ۔ آئی ءِ سیادی چہ میان ءَ درجگ ءِ کھولے ءَ اِنت۔ آئی ءِ مات ءُ پِت سکیں مزنیں کیتھولک ایسائی بیتگ اَنت۔آھاں لوٹ اِتگ کہ پاؤلو کوئیلھو ھم ایسائیت ءِ نیمگ ءَ واھگدار بہ بیت بلے پاؤلو ءَ مزھب ءُ نیکراہ ءِ نیمگ ءَ ھِچّ ھُبّ ءُ واھگ نیست اَت۔ آئی ءَ وَ تھنا اِے گپّ ءِ سر ءَ کُنّت کُتگ بیتگ کہ آیک نبشتہ کارے بُوگ لوٹ اِیت۔ ھمے ڈول ءَ وھدے کہ آئی ءِ دربرجاہ ءَ لچّہ کاری ءِ باجبری مراگش ءُ دیوان بوت اَنت گڑا آئی ءَ باج بُرت ءُ دیوان وتی نام ءَ کُت اَنت۔ نی وھدے کہ آئی ءِ مات ءُ پت ءَ دیست کہ آ ھما لبزانکی زند ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اِنت کہ چرآئی ءَ برازیل ءِ لشکر (پوج) ءِ واکدارانی گْور ءَ ھِچّ کدر ءُ بِستار نیست اِنت گڑا آھاں گِر ءُ بند کُت ءُ نہ اِشت۔ ھر روچ آئی ءِ سزا ودّینان کُت چرآئی ءِ سبب ءَ پاؤلو کوئیلھو سکّیں زھنی رنج ءُ ازاب ءِ آماچ بوت۔ گُڈسر ءَ آ زھنی نادْراھانی دربرجاہ ءَ داکل کنگ بوت۔ اود ءَ آئی ءَ پد ماں پد لین ءِ کرنٹ دیگ بوت بلے آ پد ءَ اوں راہ ء راست ءَ نیاتک۔ ھمے پیم ءَ اِے جاورھال داں مزنیں مُدّتے ءَ ھمے پیم روان بوت۔ پد ءَ وھدے کہ یک دانائیں ڈاکٹرے ءَ آئی ءِ مات ءُ پت ءَ اِے سلاہ دات کہ اِے بچک ھِچّ پیمیں گنوکی ءَ گْور نہ جتگ۔ شما دوئیں مرد ءُ زال پرچا اِے بیچارگ ءِ ساہ ءِ پُلگ ءِ رند ءَ اِت۔ گڑا پد ءَ آھاں وتی تب ءُ وڑ ءُ پیم ءِ تہ ءَ بدلی آرگ کپت۔ پاؤلو کوئیلھو ءَ وتی جوانی ءِ سرجمیں بھر یلہ سری (آوارہ گردی) ءَ گْوازینتگ۔ آئی ءَ وڑ وڑیں نشہ کُت، سیاہ جادو دربُرت ءُ ھمے وتی کار ءُ کسب ھم جوڑ کُت۔ آ ھوالکارے ھم جوڑ بوت، گوں تامُرجاھاں ھم ھمگرنچ بوت۔ ھمے پیم ءَ آئی ءِ سرجمیں زند بزّگی، واری ءُ تنگدستی ءَ گْوستگ بلے آئی ءِ بھت ءِ استال ھما وھد ءَ دْرپش اِت وھدے کہ آئی ءَ برازیل ءِ راک گُشندھانی ھاتر ءَ سوت پِربندگ بندات کُت ءُ چریشی ءِ سبب ءَ آئی ءَ اولی رند ءَ مال ءُ دولت رس اِت۔ اِد ءَ اِے گپّ ءِ گُشگ ھم الّمی اِنت کہ چرے سوتانی سبب ءَ آئی ءَ برازیلی راک سوتاں نوکیں رنگ ءُ گوناپے داتگ۔ نی اِد ءَ یک نوکیں گپّے اِے اوں پدّر بوت کہ پاؤلو کوئیلھو وتی نبشتانک ءُ ساچشتانی تہ ءَ ھم آزاتی پسندیں مردمے ءُ آئی ءَ چہ مال ءُ مَڈّی (سرمایہ داری) نِزام ءَ سکّ کُنّت اِنت۔ وھدے کہ برازیل ءِ پوج سھیگ بوت کہ نی پاؤلو ھکومت ءِ ھلاپ ءَ زبان کارمرز کنگ ءَ اِنت، گڑا چیریں ایجنسیاں آ دزگیر کُت ءُ ھکومت ءِ چیریں زِندان ءُ سَزا دیگ ءِ جاھاں بُرت۔ آھاں شپ ءُ روچ پاؤلو سکّیں دردناکیں سزا ءُ ازیت دات۔ پاؤلو کوئیلھو ءَ گُڈّسر ءَ اود ءَ سوڑگے کُت کہ وت ءَ را چتور چہ اِے جنجال ءَ بہ زھین آں۔ آئی ءَ وتی جنَگ ءُ ٹپّی کنَگ بندات کُت ءُ وت ءَ را گنوکے زاھر کُت۔ وتی گنوکی ءِ ھمے رِپک ءُ ھُنراں کنان ءَ آئی ءَ چہ زِندان ءُ بندیجاہ ءَ وتی جان رَکّینت۔

بھرھال، اِے دْراھیں واکیاتاں چہ پد وھدے کہ پاؤلو کوئیلھو رِدانک ءُ ھاس گِدار ءِ نیمگ ءَ آتک تہ بھت آئی ءِ سر ءَ مھربان بوت۔ آ لبزانک ءِ دُنیا ءِ " بیسٹ سیلرز" جْوانیں بھا بیوکانی لَڑ ءَ شمار بوت۔ آئی ءَ جتا جتائیں گِدار نبشتہ کُتگ۔ اِے وھد ءَ آئی ءِ شمار سکّیں ازگار ءُ سیریں ندکاراں بیت اِنت ءُ نی آ شاھی زندے گْوازینگ ءِ ھمراھی ءَ نبشتہ کنَگ ءُ دنیا ءِ بازیں مُلکانی تَرّ ءُ تاب ءُ آ مُلکانی مھمانداری ءَ چہ وَشّنود بیگ آئی ءِ دلدوستیں کار جوڑ بیتگ۔ اگاں پہ ھیرت چاری ءَ چارگ ءُ تپّاسگ بہ بیت گڑا ھمے پدّر بیت کہ پاؤلو کوئیلھو ءَ شَرّیں زندے ءِ واب دیستگ ءُ بگندئے چہ آ واباں یک وابے اِے ھم بیتگ کہ یک نہ یک روچے آئی ءَ اَلّم ءَ ھزانگے رس اِیت ءُ گُڈّسر ءَ آ ھزانگ مزنیں سوبمندی، دولت ءُ مزن نامی ءُ مشھور بیگ ءِ شِکل ءَ آئی ءَ رس اِت۔

پاؤلو کوئیلھو ءَ ھر انسان ءِ زند ءِ تہ ءَ پیش آیوکیں پنچ باز جْوانیں ءَ پُر ارزشتیں چیز سکّ دلکشّیں کسھے ءِ شِکل ءَ پیش کُتگ اَنت۔ آ چو اِے پیم ءَ اَنت کہ:

۱۔ زند ءِ مول ءُ مراد ءِ ایر کنگ ءُ پج٘ارگ ؛ آئی ءَ سر بیگ ءِ جُھد ءُ جپا انسان ءَ را چہ دگہ ساھداراں جتا کنت۔

۲۔ انسان وتی زند ءِ مول ءُ مراد ءِ مارشت ءِ سما بیگ ءَ پد ھم آئی ءَ سر بیگ ءِ توکل ءُ ھمّت کُت نہ کنت پرچا کہ:

۱۔ آ چہ بے سوبی ءَ تُرس اِیت۔

۲۔ زند ءِ مول ءُ مراد ءِ راستی ءِ سر ءَ آئی ءِ سِتک ءُ بیسہ نِزور اِنت۔

۳۔ زند ءِ مول ءُ مراد ءِ سر بیگ ءِ ھاتر ءَ پکاریں جُھد ءُ کوشست ءَ چہ جاندُزّی کنت، تُرس اِیت ءُ وتی ھاٹیگ ءَ کوتاہ کنت۔

۴۔ گْران ءُ تُرسناکیں کار (رِسک) زیرگ ءَ چہ تُرس اِیت۔

۳۔ وتی انّیگیں جاور ءَ بھت ءِ نبشتگیں لیک اِیت ءُ وتی دل ءَ را دلجم کنگ ءِ جُھد ءُ کوشست کنت۔

۴۔ انسان ءَ یا وَ گْوست ءِ ناسرجم ءُ نیم بُندگیں کار پریشان کن اَنت یا باندات ءِ پِگر تکانسر کنت۔ اِے پِگر ءُ پریشانی ءِ تہ ءَ آ چہ وتی ھست ءِ جاورھال ءَ شموشکار ءُ بے پروا بیت۔

۵۔ انسان ءَ وتی سِنچ ءُ بودانی سر ءَ سِتک ءُ باور نہ اِنت۔

۱۔ زند ءَ مول ءُ مرادے ءِ ایرکنگ ءُ آئی ءِ پجّارگ

زند ءِ مول ءُ مراد ءَ پھمگ ءَ پیسر زند ءِ راستی ءِ پھمگ الّمی اِنت۔ ھما مردمانی کہ زند ءِ مول ءُ مرادے نہ بیت آ میش ءُ دلوتانی پیم ءَ اَنت کہ آیانی زند ءِ مال ءُ مت ایوک ءَ کاہ ءُ آپ ءِ ورگ اِنت۔ شپ ءُ روچانی روگ ءُ آیگ، موسمانی بدل بیگ یا پد ءَ نوکیں کھچر ءُ ملگُزارے ءَ آیگ، اِے وڑیں ھِچّ کار ءَ آھاں کار نیست۔ اگاں شوانگ تُوری آھاں یک یک ءَ ھِلار کنگ ءَ ھم بندات بہ کنت پد ءَ اوں آ سھیگ نہ بنت نَے کہ پروا دار اَنت۔ بلے ھما انسان کہ آھانی زند ءِ یک مول ءُ مرادے ھست اِنت آ یک شوانگے ءِ پیم ءَ اَنت کہ میھڑ ءُ رمَگاں چہ موسم ءِ تْرُندی ءُ اڑ ءُ جنجالاں ءَ رکّین اَنت ءُ سبزیں ملگُزارانی نیمگ ءَ آھانی راھشونی ءُ راھدربری ءَ کن اَنت۔ زند ءِ مول ءُ مراد بیرگ ءَ انسان ءَ چہ دگہ ساھداراں جتا کنت۔ زند ءِ مول ءُ مراد ءَ سر بیگ ءِ ھُبّ ءُ واھگ انسان ءَ را دیم ءَ جُنزگ ءِ سکین دنت ءُ چہ اڑ ءُ جنجالاں سگّگ ءِ ھمّت ءُ توکل دنت اِنت۔ اِے مول ءُ مراد ءَ سر بیگ ءِ واھگ اِنت کہ انسان ءَ را اِے تاکت ءُ ھاٹیگ ءَ دنت کہ آ ھر نہ بیتگیں کار ءَ بیتگین کُت کنت۔ مئے زند ءِ مول ءُ مراد امینچک کہ گیشتر زانگ ءُ سھرا بیت، آئی ءَ سربیگ پمّا امینچک آسان تِر بیت۔

۲۔ زند ءِ مول ءُ مراد ءَ سربیگ ءِ ھُبّ ءُ ھمّت

زند ءِ مول ءُ مراد ءَ زانگ ءُ پجّارگ ءَ پد، سوبمندی ءِ دومی شرت مول ءُ مراد ءَ سر بیگ ءِ واھشت ءُ پہ آئی ءَ زنزرگ ءِ نام اِنت۔ اِے یک انچیں مزنیں لوٹ ءُ تلبے بہ بیت کہ انسان آئی ءَ سر کنگ ءِ تگ ءُ تاچ ءَ میانجی ءَ یلہ مہ دنت۔ بازیں مردمانی زند ءِ مول ءُ مرادے وَ بیت اِنت بلے آ مردم آئی ءَ سر بیگ ءِ ھاتر ءَ یکشل ءَ اڑمنجی ءِ آماچ بنت اِنت پرچا کہ آ :

۱۔ چہ بے سوبی ءَ تُرس اَنت۔

۲۔ زند ءِ مول ءُ مراد ءَ سر بیگ ءِ ھاتر ءَ پکاریں جُھد ءَ چہ جاندُزّی ءُ سُستی کن اَنت۔

۳۔ مول ءُ مراد ءِ راستی ءِ سر ءَ آھانی سِتک ءُ باور مھکم نہ اِنت۔

۴۔ بے سوبی ءِ تُرس ءُ وتی بود ءُ لائکیانی سر ءَ بے سِتکی انسان ءَ را مول ءُ مراد ءَ سر بیگ ءِ جُھد ءَ چہ دار اِیت۔ سوبمندی ایوک ءَ اِے نہ اِنت کہ تو منزل ءُ آپسرے ءَ سر بہ بئے ۔ اگاں منزل ءَ چہ پُشت ءَ بہ بئے ءُ تو چار ءُ تپّاس بہ کن ئے گڑا تو آ سپر ءِ تہ ءَ دگہ بازیں منزلے گندئے کہ آ وت سوبمندی ءِ درجگ ءُ مکامے دار اِیت۔ ھر یک انسانے ءِ تہ ءَ اِے بودشت مان اِنت کہ آ ھر ھما چیزّ ءِ ارادہ ءَ بہ کنت، آ چیزّ آئی ءَ رس اِت کنت۔ 

۳۔ بھت ءُ تالہ

زند ءِ بابت ءَ مئے لیکہ ءُ دیدانک پھک ءَ اجب اَنت ءُ راستی ءَ چہ سکّ باز دیر اَنت۔ چرایاں ھم یک دیدانکے ایش اِنت کہ مئے زند ءُ مرگ، رِسک دْراہ ابرم ءِ نیمگ ءَ چہ بنت ءُ ایشی ءِ سر ءَ مئے ھِچّ وس ءُ واک نیست اِنت۔ چرے شَرّیں دیدانک ءِ مئے زند ءِ سر ءَ ھرابیں سان کپگ ءَ اِنت۔ بھت ءِ سر ءَ سِتک ءِ اِے ھرابیں پَلّو مارا جُھد ءُ مھنت ءَ چہ جاندُزّی ءِ سکین ءَ دنت۔ بے شک ھُداوند ءَ ھر چیز مئے شَرّی ءُ گھتری ءِ ھاتر ءَ ایر کُتگ ءُ پمّا یک راھے اوں گیشّینتگ ءُ ایرکُتگ۔ اِے چیزّ ھُداوند ءِ شان ءُ رھمت ءِ بگیر اِنت کہ ھر چیزّ کہ آئی ءَ انسان ءِ ھاتر ءَ گچین کُتگ ءُ ایر کُتگ آئی ءِ سیتّ ءُ نپ ءِ ھاتر ءَ نہ اِنت۔ ھُداوند ءَ انسان ءِ بھت ءُ تالہ ءَ ھر چیزّ کہ نبشتگ آ چیزّ ءِ رسگ ءِ ھاتر ءَ جُھد ءُ کوشست ءَ را یک سبب ءُ وسیلھے جوڑ کُتگ۔  اگاں انسان اِے بہ جیڑ اِیت کہ ابرم آئی ءِ بگیر ءَ کار کنگ ءَ اِنت گڑا بے سوبی ھر وڑ ءَ آ مردم ءِ تالہ ءَ بیت اِنت بلے ایشی ءِ زمّہ وار دگہ کسے نہ بیت اِنت بلکیں آ وت بیت اِنت پرچا کہ ھُداوند ھر مردم ءِ گون ءَ آئی ءِ گت ءُ گمان ءِ ھساب ءَ پیش کیت اِنت ۔

پاؤلو کوئیلھو ءِ رِد ءَ :

’’ وھدے کہ یک مردمے یک کارے ءِ کنگ ءِ ارادہ کنت اِنت گڑا سرجمیں گیدی ءِ ھر چیزّے آئی ءِ کُمک ءُ مدت ءَ گیرّوشگ بیت اِنت۔ ‘‘

“If somebody wishes to do something the whole universe conspires to make it come true.”

۴۔ باندات ءِ پِگر

انسان یا وَ وتی گْوست ءِ ناسرجم ءُ نیم بُندگیں کارانی سر ءَ  پریشان بیت اِنت  یا باندات ءِ پِگر ءُ چُرت ءِ آماچ بیت اِنت۔ اِے پِگر ءُ پریشانی ءِ تہ ءَ آ چہ وتی ھستیں جاورھال ءَ پھک ءَ پراموش ءُ بے سما بیت اِنت۔ زند ءِ تہ ءَ گْوست ءُ باندات اینچو ارزشت ءُ مانا نہ دار اِنت اینچو کہ ھست دار اِیت۔ گْوست پمیشکا اِنّاں کہ تو آئی ءَ بدل کُت نہ کن ئے۔ اِے پریشانی تئی بود ءُ لائکیاں چیر ترّین اِیت اگاں چریشی ءَ بہ زہ ئے گڑا تو باز شَرّ تِر ءُ گھتر ھست ءَ جُھد ءُ کوشست کُت کن ئے۔ ما باندات ءِ ھال ءَ پمیشکا زانگ لوٹ اِیں کہ آیوکیں جاورھالانی بابت ءَ پیش بندی بہ کن اِیں۔ ما پیسر ءَ چہ یک آیوکیں جاورھالے ءِ بابت ءَ بہ زان اِیں چُشیں گیبی اِلم ءُ زانت ھُداوند ءَ ھِچّ انسان ءَ نہ داتگ۔ گیب ءِ اِلم تھنا ھُداوند ءِ کِرّ ءَ اِنت ءُ برے برے یک انسانے ءَ زرورت ءِ ھساب ءَ اِے اِلم  چُنائیں ھم سببے ءَ آئی ءَ را دات کُت کنت 
اِنت۔

 ۵ ۔ وتی سِنچ ءُ بودانی سر ءَ سِتک ءُ بیسہ

انسان ءِ تہ ءَ ھُداوند ءَ چینچو بود ءُ لائکی مان کُتگ اگاں انسان ءَ ایشی ءِ شَرّی سر ءَ ھوش ءُ سما بہ بیت گڑا ھر انسان ھما کار ءُ کردگاراں کنت کہ مردم ءِ ھوش ءُ اکل ھیران بیت۔ اِے مئے وانگ ءُ زانگ ءِ نِزام ءِ ھرابی ءُ نزوری اِنت کہ باز کم مردم چہ اِے مارشت ءَ آشنا بیگ ءَ پد چہ وتی سِنچ ءُ بوداں مار اَنت ءُ سرپد بہ اَنت۔ اگاں تو ھما سوبمند ءُ باجبریں مردماں کہ راجدپتر ءِ تہ ءَ چُنائیں ھم تاکت ءُ زورے ءِ سوب ءَ مزنیں سان ءُ اسرے دور داتگ، آھانی زند ءِ بابت ءَ پٹ ءُ پول بہ کن ئے ءُ بہ وان ئے گڑا تو سرپد بہ ئے کہ چرایاں ھر یک مردمے ءَ وھدے کہ جُھد ءُ کوشست بِنا کُتگ گڑا آ ایوک ءُ تھنا بیتگ اَنت۔ ھر آ مردم کہ نوکیں چیزّے ءِ ساچگ ءُ جوڑ کنگ ءَ سوبمند بیتگ،  بندات ءَ آ اوں مردمانی تژن ءُ کلاگانی دیمپان بیتگ۔ آ مردم ھم ھما دور ءِ مردماں وھد ءُ زَر ءِ زوالی ءِ ٹوک داتگ۔ بلے چرایاں ھر یک مردمے ءَ تھنا گوں وتی جُھد ءُ ھُبّ ءُ واھگ ءَ نہ تھنا آ مردمانی بُھتان رَد سابت کُتگ اَنت بلکیں ھما مردم رند ءَ آھانی پلّہ مُرزی ءَ  ھم مجبور  بیتگ اَنت۔  انسان اگاں جاورانی سَکّی ءُ موہ ءِ کمّی ءِ شکایت کنگ ءِ بدل ءَ ھمّت ءُ توکل ءِ گون ءَ زند ءِ یک مول ءُ مرادے ءِ ھاتر ءَ جُھد ءُ جپا بہ کنت گڑا آسر ءَ سوبمندی آ مردم ءِ بھت ءُ نسیب ءَ بیت اِنت۔بلے ھما مردم کہ نگیگیں نوبت ءُ جاوراں گِلَگ ءُ چیٹّ کن اَنت، گیگیں جاورانی تہ ءَ ھم ھِچّ وڑیں ستا کرزیں پانڈ نہ جن اَنت۔ 

پاؤلو کوئیلھو ءِ گپّ ءِ رِد ءَ دنیا ءِ تہ ءَ تھنا ناگت نامیں چیزّ نہ گْواہ اِیت۔ ھر چیزّے ھُداوند ءِ نیمگ ءَ ٹھینگ ءُ سازگ ءَ پد بیت اِنت۔ باز براں ترا وتی جُھد ءِ مُزّ نہ رس اِیت ءُ تو دل اِیکیم ءُ دلپْروشی ءِ آماچ بہ ئے۔ بلے تو کدی سسّا کُتگ ءُ جیڑ اِتگ کہ تو ھما واکیہ ءَ را ناگتی لیک ئے ءُ ڈالچار کن ئے آ بگند ئے تئی ھما جُھد ءِ سبب ءَ پیش آتکگ کہ آئی ءِ آسرال آ وھد ءَ در نیاتکگ۔ ھُداوند رھمان ءُ رھیم اِنت ءُ گیب ءِ زانوک اِنت۔ آ زانت کہ تئی واستا کجام چیزّ کجام وھد ءَ شَرّ اِنت ھمے واستا آ تئی جُھد ءِ مُزّ ءَ کمّو وھد ءِ واستا مھتل کنت اِنت ءُ ترا توری تئی جُھد ءِ برورد دیر ءَ بہ رس اِیت، بلے اَلّم رس اِیت۔ پد ءَ اِے مھتلی تئی بِستار ءُ کدر ءِ ھساب ءَ اِنت بلے ھاوند ءِ ھساب ءَ ھمے شَرّیں وھد بیتگ۔ ابرم مُدام برابری ءِ راھبند ءِ سر ءَ کار کنت اِنت۔ برے برے انسان ءَ وتی جُھد ءِ مُزّ زیتّ نہ رس اِیت ءُ برے برے آئی ءَ چہ وتی جُھد ءُ ھیدریچی ءَ گیش رس اِیت۔

جُھد ءُ مھنت سوبمندی ءِ بُنُکّی شرت اِنت۔ ھُداوند ھما وھد ءَ انسان ءِ کُمک ءُ مدت ءَ کنت اِنت وھدے آ پیسر ءَ وتی بِسات ءُ کدر ءِ ھساب ءَ جْوانی ءَ جُھد کنت اِنت۔

پاؤلو کوئیلھو ءِ الکیمسٹ ءِ مستریں کارِست سانتیاگو کہ اندلس ءِ یک یلہ سریں ھژدہ سالی شوانگے، آ اوں وتی ساچشتکار ءِ پیم ءَ پد ماں پد یک وابے گِند اِیت۔ھمے واب ءِ مانا ءُ تابیر ءِ ھاتر ءَ آ سات ءُ مھیمے ءَ در کپ اِیت۔ سرد ءُ گرماں سگّ اِیت، تھکُشیں زند ءِ اڑانداں پہ دلیری اوپار کنت، مورمانٹ ءُ گوچلیں مردمانی تژن ءُ پیگوراں پہ دلیری ایر بارت۔  چہ نیادی ءُ دمک ءِ مردمانی رِپک ءُ ھُنراں آشنا ءُ شیوّار بیت۔  ھمے پیم ءَ یک پیرزالے آئی ءَ، آئی ءِ واب ءِ مانا ءَ گُش اِیت کہ ترا اَلّم ءَ یک ھزانگے رس اِیت ءُ پد ءَ یک پیر مردے کہ وت ءَ را بادشاہ ءِ پنّام ءَ سھرا کنت، آئی ءِ نام میلچی زیدک یا سلم ءِ بادشاہ اِنت، آئی ءَ را گُش اِیت کہ ترا اھرام ء مِسر ءِ نیمگ ءَ ھزانگ دست کپ اِیت ءُ اِے ھم گُش اِیت ئِے کہ مِسر ءَ سپر کنَگ ءِ ھاتر ءَ ترا وتی میش بھا کنگ لوٹ اَنت۔ سانتیاگو ءِ مات ءُ پت آئی ءَ را پادری یے جوڑ کنَگ لوٹ اَنت بلے پاؤلو ءِ پیم ءَ آئی ءَ ھم ایسائیت ءِ نیکراہ ءِ نیمگ ءَ مزنیں ھُبّ ءُ واھگے نیست اَت ءُ کتابانی مزنیں واھگدار اَت ءُ نوکیں جاہ ءُ دیارانی گولگ ءُ گِندگ ءِ شیدا اَت۔ چہ اسپین ءَ اپریکہ ءِ ریگزاراں رس اِیت ءُ سر بیت، اود ءَ آئی ءِ منزل اھرام ء مِسر بیت اِنت کہ ھمے نزّیک گْور ءَ آئی ءِ ھزانگ کَلّ اَنت بلے اپریکہ ءَ سربیگ ءَ گوں یک مردے سانتیا گو ءَ را گُش اِیت کہ بیا من مَسر ءِ اھرام ءَ رسینگ ءُ سر کنگ ءَ تئی کُمک ءُ راھدربری ءَ کن آں۔ گُڈّسر ءَ ھمے مرد سانتیا گو ءَ رَدّ دنت ءُ ھرچ زَرّے کہ آئی ءَ میش ءِ بھا کنگ ءَ پد رس اِتگ اَنت، آئی ءِ دْراھیں زرّاں پُل اِیت۔ چرے ویل ءَ پد سانتیا گو یک دراجیں پندے بُرّگ ءَ بندات کنت۔ آ یک باپارے ءِ گْور ءَ بُلور ءِ دکّان ءَ کار کنت دانکہ پہ وتی ھرچ ءُ درچ ءِ ھمراھی ءَ وتی واب ءَ مانا کنَگ ءِ جُھد ءَ سوبمند ءُ سربُلند بہ بیت ءُ اھرام ء مِسر ءَ بہ رس اِیت۔ آ یک کاروانے ءِ ھمراہ وتی منزل ءِ نیمگ ءَ جُنزان بیت۔ سپر ءَ راہ ءِ میانجی ءَ آ گوں یک انگریزے ءَ ڈیکّ وارت کہ آ یک کیمیاگرے ءِ شوھاز ءَ درکپتگ۔سانتیا گو وتی ھمے نوکیں ھمبل ءِ ھمراہ سپر ءَ جُنزان بیت۔ وھدے کہ آ یک مچکدگے ءَ رس اَنت، گڑا سانتیا گو ءَ گوں یک اربیں جنکے ءَ مھر ءُ دوستی بیت کہ آئی ءِ نام پاتُمہ بیت۔ آ پاتُمہ ءِ کِرّ ءَ وتی بے کِچّھیں مِھر ءَ درشان کنت ءُ آئی ءَ گوں سانگ کنگ ءِ ھبر ءَ کنت۔ پاتُمہ آئی ءَ را گُش اِیت کہ ھردیں تو وتی مول ءُ مراد ءَ سر بہ ئے  ءُ تئی سپر آسر بیت، گڑا ما سانگ کن اِیں ۔ چریشی ءَ پد   راہ ءَ یک دانائیں کیمیاگِرے کہ آئی ءِ اُمر دو سد سال اِنت، آئی ءِ کُمک ءُ مدت ءَ کنت، وتی بُندر ءِ جِند ءِ شُناسگ ءِ مارشت ءَ دنت۔ سانتیا گو ءُ کیمیاگر پجّیگ ءَ سات ءُ سپر ءَ در کا اَنت۔ آ یک انچیں ھلکے ءِ نیمگ ءَ سپر ءَ در کا اَنت کہ یک گْرانیں نوبتے ءِ آماچ بنت۔ آیک جنگولیں ٹکّے ءِ میتگ ءَ سر بنت کہ دزگیر کنگ بنت ءُ سانتیا گو ھمے چکّاس ءِ سوبمندی ءَ پد یل دیگ بیت وھدے کہ آ وتی اندری سِتک ءُ بیسہ ءِ سوب ءَ سموم ءِ گرمیں گْواتے جوڑ بوت گڑا اود ءِ مردم سانتیا گو ءِ ھکّیں واب ءِ منّگ ءُ دلپھکی ءِ سانمند بوت اَنت۔ بلے سانتیاگو وھدے کہ اھرام ء مِسر ءَ رس اِیت، گڑا آئی ءَ مالوم بیت کہ ھزانگ وَ اِد ءَ ناں بلکیں آ وَ آئی ءِ جند ءِ ھلک ءُ دیار اندلس ءَ اَنت۔ آ پد ءَ وتی کِشور ءَ واتر کنت ءُ ھما پْرشتگیں چرچ ءِ نیمگ ءَ کہ اولی رند ءَ آئی ءَ ھزانگ واب ءَ دیستگ اَنت،  ھزانگ ھمود ءَ آئی ءَ رس اَنت ؟ یا ناں ؟ کجام ءُ چونیں ھزانگ اَنت۔  ؟ اِے پھمیانیں اسرار ءَ را ندکار یک انچیں وشّیں وڑے ءَ آشکار کنت کہ کِسّہ وانوک ءِ دل ءَ جاگہ کنت  ۔

بُندر ءَ پاؤلو کوئیلھو یک آپٹیمِسٹ بزاں رُژنا ھیالیں مردمے۔ آ یک جْوانیں پِگر ءُ سسّاھے ءِ واھُند اِنت۔ آ مارا گُش اِیت کہ اگاں ما جُھد ءُ کوشست بکن اِیں گڑا ھر چیزّ بیت کنت۔ اِد ءَ پاؤلو کوئیلھو ءِ مستریں کلوہ پمّا ھمیش اِنت کہ مارا چہ وتی دلانی تہ ءَ بے سوبی ءِ تُرس ھلاس کنَگ لوٹ اِیت پرچا کہ ھمے تُرس مارا تباھی ءِ آماچ کنت اِنت۔ دیمتِر ءَ گُش اِیت وھدے کہ مئے زِرد ءِ تہ ءَ یک واھشتے سرچست کنت، گڑا سرجمیں جھان اِے کمک ءُ مدت ءِ تہ ءَ شریدار بیت کہ مئے اِے واھشت پورہ بہ بیت۔ اِے بابت ءَ اگاں ما گوں ریگزار ءَ گپّ ءُ تْران بکن اِیں گڑا آئی ءَ ھم گویاک ءُ زبان پِر بیت ءُ مئے کمک ءُ مدت ءَ کنت۔ روچ ھم گوں ما ھمتْران بیت ءُ گْوات اوں مئے تب ءِ ھساب ءَ کشّ اِیت بلے شرت ھمیش اِنت کہ مارا گوں وتی واباں مھر ءُ دوستی بہ بیت۔ پاؤلو کوئیلھو دَرّائین اِیت کہ اگاں مارا راھدربری ءُ راھشونی نہ رسگ ءَ اِنت گڑا مارا چیدگانی زبان پھمگ لوٹ اِیت، آھانی سر ءَ بیسہ کنگ لوٹ اِیت ءُ اِے وڑ ءَ اِے چیدگ مارا مئے منزل ءَ سر کن اَنت۔ پاؤلو کوئیلھو ءِ اِے گِدار مولانا رومیؔ، شیک سئدیؔ ءُ دگہ پاکسمائیں بالادانی کتابانی پیم ءَ دانائی ءِ یک کتابے کہ مارا سکّی ءُ گْرانیں جاورھالانی تہ ءَ چہ دل ایکیمی ءُ نا اُمیتی ءَ رکّین اِیت ءُ اِد ءَ مارا ھر جاگہ ءَ زانت ءُ دانائی ءِ یک ھزانگے رس اِیت۔ الکیمسٹ ءِ تہ ءَ ما اسپین ءِ دود ءُ ربیدگ ءِ ھمراھی ءَ  ءَ چہ انگریز ءُ اربانی دود ءُ ربیدگاں ھم آشنا بہ اِیں۔ منی ھیال ایش اِنت کہ اِے ھما کتاب اِنت کہ دنیا ءِ دْراھیں دود ءُ ربیدگاں یکجاہ کنت ءُ سرجمیں انسانیت ءَ یکّیں دود ءُ ربیدگ ءِ تہ ءَ ھوار کنت کہ آئی ءَ ما مھر ءُ دوستی ءِ 
دود ءُ ربیدگ گُشت کن اِیں۔ 

من ھر ھما مردم ءَ اِے گِدار ءِ وانگ ءِ سکین ءَ دے آں کہ آ وتی زند ءَ یک مول ءُ مرادے دار اِیت، وتی منزل ءَ سر بیگ لوٹ اِیت، واب گِند اِیت ءُ واباں مانا کنگ ھم لوٹ اِیت، ڈوبر ءَ شھشنابیں اوپار ءِ دریایے دار اِیت ءُ زِرد ءَ انگریں واھگے،  جلشکیں سسّا ءُ مُھکمیں سِتکے ءِ واھُند اِنت ۔ زمانگ ءِ اڑاند ءُ گپچلانی دیم ءَ پْروش نہ وارت۔ گوں وتی گھگیریں ارواہ ءَ زند ءِ ھار ءُ ھیرّوپ ءُ شَرتگانی دیم ءَ ایرماد نہ بیت ۔ اِے کتاب پہ ھما بامرد ءُ شیرزالاں کِیمیاگرے ءِ کار ءَ کنت ءُ آیانی راھدربری ءُ راھشونی ءِ گْرانبھائیں مِستاگے۔ 
 

شوندات:

اِے نبشتانک ءِ تہ ءَ ھاسیں سرپدی ءُ رمس چہ جھل ءِ داتگیں لِنک ءَ زیرگ بیتگ اَنت:

https://en.m.wikipedia.org/wiki/The_Alchemist_(novel)