پیاپیں ٹَوک (چارمی بھر)

  

رجانکار: اُزیر مھرؔ

 

۱۔ وھدے کہ من مِر آں پُلّاں دیم مہ دئے۔ اگاں تو من ءَ دوست دارئے گڑا منی زندگی ءَ پمّن بہ شکسا اِش۔

برائین کلاؤ

 

۲۔ پہ مھر ءُ مھبت کنگ ءَ زاناں ترا سبب ءُ نیمّونے لوٹ اِیت؟

۳۔ تھنا ھوڈ ءُ نادان وتی مجگ ءِ بدل کنگ ءَ اِنکار کن اَنت۔

 

بریجٹ بارڈو

 

۴۔  من تئی اُمیت ءُ لوٹانی پیلو کنگ ءِ ھاتر ءَ اِے دنیا ءَ نیاتکگ آں ءُ نَے کہ تو پہ منی واھگ ءُ لوٹانی سرجم کنگ ءَ اتکگ ئے۔

۵۔ پہ آسانیں زندے ءِ واستا دوا مہ لوٹ، بلکیں یک گرانیں زندے اوپار کنگ ءِ ھاٹیگ ءِ ھاتر ءَ دوا بہ کن۔

۶۔ وَشّ ءُ شاد بہ بئے بلے بِھ دلجم مہ بئے۔

۷۔ رَدی مدام پھل بیت کن اَنت اگاں کسے ءِ تہ ءَ آھانی مَنّگ ءِ ھمّت ھست۔

۸۔ ھر ھما چیزّ کارآمد ءُ سیتّ مند اِنت آئی ءَ بہ زیر ءُ ھرچی پوچ ءُ بے کار اِنت آئی ءَ را ڈالچار بہ کن ءُ ھما چیز ءَ ھوار ءُ گیش بہ کن کہ ھاس تئی جند ئیگ اِنت۔

۹۔ جاور جھندم بہ بنت۔۔ من ءَ موہ جوڑ کنگ ءُ شوھازگی اِنت۔

۱۰۔ من ءَ آ مردم ءِ کِرّ ءَ نہ ترس اِیت کہ آئی ءَ دہ ھزار کِک؛لَگت یکیں وھد ءَ چکّاس اِتگ ءُ پیش داشتگ بلکیں من ءَ ھما مردم ءِ گْور ءَ تُرس اِیت کہ آئی ءَ یک کِکے؛ لگَتے ھزار رند ءَ چکّاس اِتگ ءُ آئی ءِ سر ءَ جھد کُتگ۔

۱۱۔ نمیران ءُ ابدمانے زندے گْوازینگ ءِ کلیت ھمیش اِنت کہ انچیں زندے گْوازینگ بہ بیت کہ یات کنگ کرز اِیت۔

۱۲۔ یک نادانیں مردمے چہ دانائیں مردمے ءِ پسّواں اینچو در بُرت کُت نہ  کنت اینچو کہ دانائیں مردمے چہ نادانے ءِ جُست ءَ دربُرت کُت کنت۔  

۱۳۔ وتی پیالہ ءَ ھورک ءُ ھالیگ بہ کن دانکہ پُر کَنگ بہ بیت؛ چکار ءُ سرجم بوھگ ءِ ھاتر ءَ ھالیگ بہ بئے۔

۱۴۔ مستریں ردی کارے ءِ آسرال ءِ ودار کنگ اِنت؛ تو باید اِنت اِے مہ جیڑ ئے کہ آکبت سوبمندی ءُ باجبری اِنت یا پْروش ورگ اِنت۔ ابرم ءَ بِلّ کہ وتی وھد ءَ زیر اِیت ءُ تئی ازباب وتی شَرّیں وھد ءَ کار کن اَنت۔

۱۵۔ اگاں تو یک چیزّے ءِ بابت ءَ جیڑگ ءَ سکّ باز وھد گْوازین ئے گڑا تو آئی ءَ ھجبر سرجم نہ کن ئے۔

۱۶۔ وھد پمّن باز ارزشت دار اِیت تو بِچار من اوں یک دربروکے آں ءُ من ھر وھد مجتی دیمروئی ءِ وَشّی ءِ تہ ءَ گار ءُ گُمسار آں۔

۱۷۔ چہ بے سوبی ءَ مہ تُرس، بلکیں چہ بے مکسد ءُ بے مول ءُ مراد بیگ ءَ بہ تُرس، بے مکسد بیگ یک جُرمے۔ مزنیں جھد ءُ کوشستانی تہ ءَ ھم بے سوبی مزن شانیں چیزے۔    

۱۸۔ ِازم ارواہ ءِ تہ ءَ، چہ جیڑگ ءَ جوڑ بیتگیں راہ ءُ راھبندانی کاملیں اِزمکاری ءُ بلدی لوٹ اِیت۔

۱۹۔ زند ءِ مانا ءُ متلب ھمیش اِنت کہ زندگی کنگ بہ بیت، ایشی ءِ سودا کنگ مہ بیت، تھنا ھیال ءُ گماناں جیڑگ مہ بیت نَے کہ راھبندانی پادتراپانی تہ ءَ شیرّچینگ ءُ پِرنچگ بہ بیت۔

۲۰۔ اگاں تو لوٹ ئے کہ تو باندا ردی مہ کن ئے گڑا مروچی راست ءُ تچک بہ گْوش۔

۲۱۔ یک شَرّیں استادے وتی شاگرداں اَچ وتی جند ءِ سان ءَ رکّین اِیت۔

۲۲۔ تھنا یک شِکل ءُ گوناپے ءِ تہ ءَ بندیگ مہ بئے بلکیں وتی تہ ءَ بدلی بیار ءُ وتی جند ءِ کالب ءَ جوڑ بہ کن ءُ پد ءَ وتی ھمے کالب ءَ بِلّ کہ ردوم زیر اِیت، آپ ءِ پیم ءَ بہ بئے۔

۲۳۔ چیزاں آھانی جند ءِ  کدر ءُ بستار ءَ بہ زیر۔ مُشت جنگ ءِ وھد ءَ مُشت بہ جن ءُ لگت جنگ ءِ وھد ءَ لگت۔

۲۴۔ پروش ورگ داں ھما وھد ءَ شکستے نہ اِنت داں وھدے کہ تئی مجگ ءِ تہ ءَ راستی یے مَنّگ نہ بیتگ۔

۲۵۔ تھنا زانگ بس نہ اِنت ما باید اِنت وتی زانشت ءَ امل ءُ کار ءِ تہ ءَ بیار اِیں۔ تھنا پہ کارے ءَ رازیگ بیگ بس نہ اِنت ما باید اِنت آ کار ءَ بہ کن اِیں۔

 

 

 

بروس لی

 

۲۶۔ یک جگے تْرمپ تْرمپے ءَ سرّیچ بیت۔

۲۷۔ مجگ ءُ جسم دوئینانی جاندْراھی ءِ راز ھمیش اِنت کہ گْوست ءِ ھاتر ءَ واہ ءُ زاری کنگ مہ بیت نَے کہ پہ باندات ءَ پریشان بیگ لوٹ اِیت، بلکیں ھستیں وھد ءُ دمان ءِ تہ ءَ پہ سوھوی، ھُبّ ءُ واھگ ءُ سنگینی ءَ زند گْوازینگ بہ بیت۔

۲۸۔ بھرھال تو چینچو پاک ءُ دُرّیں گال وان ئے ءُ چینچو تو دانائی ءِ مُرواردیں گپّ ءُ گالاں درشان کن ئے اِے چِہ کار ءَ کاینت اگاں تو ایشاں وتی کار ءُ کُنِش ءِ تہ ءَ نیارئے؟

۲۹۔   تئی وتی جند امینچو مھر ءُ مھبت کرز اِیت امینچو کہ سرجمیں جھان ءِ تہ ءَ دگہ یک مردمے۔

۳۰۔ تو توری ھر کجا ونتگ یا ھر کس ءَ گْوشتگ آئی ءِ سر ءَ سِتک ءُ بیسہ مہ کن بِلے توری من گْوشتگ داں وھدے کہ تئی جند ءِ ھوش، پگر ءُ مجگ ءِ تہ ءَ ایر نئیت ءُ نہ مَنّ اِیت ئِے۔

۳۱۔ ایمنی چہ باتِن ءَ کیت ایشی ءَ ڈَنّ ءُ دراں مہ شوھاز۔

۳۲۔ ھر سُھب ءَ ما دوبر ودی بئیں۔ مرچی ما ھرچی کن اِیں اِے کار سکّ باز ارزشت دار اِیت۔

۳۳۔ اگاں تو وتی جند بُندر ءَ مھر ءُ مھبت کُتگ گڑا تو دگہ مردمے ءَ ھجبر درد ءُ رنج نہ دے ئے۔

۳۴۔ وَشّی ءُ شادھی ءِ ھِچّ راہ نیست؛ وَشّی وت راہ اِنت۔

۳۵۔ وھدے کہ نودربر جاڑیگ اِنت، استاد وت پدّر بیت۔

۳۶۔ زند ءِ تہ ءَ تئی مول ءُ مراد ھمیش اِنت کہ وتی مکسد ءَ بہ شوھاز ئے ءُ وتی تیوگیں دل ءُ جان ءَ پہ ھمائی ءَ ندر بہ کن ئے۔

۳۷۔ ھرچیز ءِ سر ءَ شکّ بہ کن ءُ وتی جند ءِ رُژن ءَ بہ شوھاز۔

۳۸۔ یک بے وپا، مکّار ءُ ھرابیں دوستے چہ جنگلی رسترے ءَ گیشتر تُرسناک تِر اِنت؛ یک جنگلی رسترے بگندئے تئی جسم ءَ ٹپّی ءُ ٹوری کنت بلے یک ھرابیں دوستے تئی زھن ءَ ٹپّی ءُ زھمیگ کنت۔

۳۹۔ چہ یک مومے ءَ ھزاراں موم روک بیت کنت ءُ موم ءِ زند لُک نہ بیت۔ وَشّی چہ بھر ءُ بانگ کنگ ءَ ھجبر کمّ نہ بیت۔

 

گوتم بدّھا

 

 ۴۰۔ ھما راج کہ وتی پھازوک ءُ دیمپاناں شموش اِیت آئی ءِ وتی جند ءِ نام ءُ نشان گار ءُ بیگواہ بیت۔ 

 

کیلوِن کولیج

 

۴۱۔ تئی ھیال ءُ دیدانک تھنا ھما وھد ءَ ساپ ءُ سلّہ بنت وھدے کہ تو وتی زِرد ءِ تہ ءَ چمّشانک دئے ءُ چارئے۔ ھرکسے کہ ڈَنّ ءُ دراں چار اِیت؛ آ واب کپ اِیت ءُ ھرکسے کہ اندر ءَ چار اِیت، آگاہ بیت۔

۴۲۔ دو مردمانی دُچار کپگ دو کیمیائی شَیھانی ھوار بیگ ءِ پیم ءَ اِنت؛ اگاں آھانی میان ءَ ری ایکشن یا رَد اَملے بیت دوئیں بدل بنت۔

۴۳۔ ھرچیزے دگرانی بابت ءَ مارا شِزار ءُ بیزار کنت، آ چیزّ مارا مئے جند ءِ سرپد بیگ ءِ نیمگ ءَ بارت کُت کنت۔

۴۴۔  من آ مردم نہ آں کہ ھرچی گوں من بیتگ، من ھما مردم آں کہ ھما جوڑ بیگ گچین کن آں۔

۴۵۔ وتی جند ءِ تھاری ءِ زانگ جوان تِریں راھبند اِنت کہ چریشی ءِ سبب ءَ تو دگہ مردمانی تھاریانی دیمپان بیت کن ئے ءُ رکینت اِش کن ئے۔

۴۶۔ نِشہ ھر شِکل ءُ دْروشم ءَ ھراب اِنت نشھی دَوا ءُ درمان، تْرُندآپ بنت شَرّ، یا اپیون ءُ آئیڈئیل اِزم بنت شَرّ۔

۴۷۔ تیوگیں زندمان ءِ واک ءُ سیتّ ھمیش اِنت کہ ھما مردم جوڑ بہ بئے کہ بُندر ءَ تو ئے، تئی جند اِنت۔

۴۸۔ ما امینچو زانت کُت کن اِیں ءُ تپاوت کُت کن اِیں، انسان ءِ وجود ءِ ایوکیں مکسد تھاری ءِ ایوکیں وجود ءِ تہ ءَ رُژنائی ءِ مانا ءِ روک کنگ اِنت۔

۴۹۔ یک مردمے چہ رُژن ءِ بالاد ءُ سورت ءِ جیڑگ ءُ ھیال کنگ ءَ رُژنا سما ءُ زانتکار نہ بیت بلکیں چہ وتی تھاری ءَ آشنا ءُ آگاہ بیگ ءَ رُژنا زِرد ءُ آگاہ دل بیت۔

۵۰۔ ھرکُجا دانائی ھاکمی کنت، اود ءَ جیڑگ ءُ مارگ ءِ میان ءَ ھِچّ  اَڑ ءُ جیڑہ نہ بیت۔

۵۱۔ ھرکجا مھر ءُ مھبت واجھی کنت اود ءَ دگہ ھِچّ چُشیں لوٹ ءُ ارادہ نیست کہ ھاکمی بہ کنت ءُ ھرکجا واک ءُ زور باجبر بیت مھر چیر تَرّ اِیت ءُ کم بیت۔ مھر ءُ واک یک دومیگ ءِ ساھگ اَنت۔

 کرل ینگ

۵۲۔ یک جْوانیں چیزے یک جاھے ءَ ودار ءَ اِنت کہ زانگ بہ بیت۔

۵۳۔ ھیال ءُ گمان باز براں مارا ھما دنیاھاں بر اَنت کہ وجود اِش نیست بلے ایشی ءَ ابید ما ھچّ جاہ ءَ شُت نہ کن اِیں۔

 

کرل سیگِن

 

۵۴۔ یک مردمے باید اِنت بے کساس ایماندار ءُ دلپھک مہ بیت۔ تچکیں دْرچک پیسر گُڈّگ بنت ءُ تچکیں مردم پیسر ءَ ریپّینگ بنت۔

۵۵۔ زانت ءُ زانِشت جوان تِریں دوست اِنت۔ یک وانندگیں مردمے ءِ ھرجاہ ءَ شَرپ ءُ اِزّت کنگ بیت۔ زانت ءُ زانِشت چہ زیبائی ءُ جْوانی ءَ ھم باج بارت۔

۵۶۔ یک مردمے چہ وتی کار ءُ کُنِشاں مزن اِنت نَے کہ چہ وتی بوتن ءُ ودی بیگ ءَ۔

۵۷۔ ھر دوستی ءِ باپُشت ءَ کمّے زاتی سیتّ ءُ نَپ ھست۔ بید ء زاتی سیتّ ءُ نَپ ءَ ھِچّ دوستی نیست۔ اِے یک تھلیں راستی یے۔

۵۸۔ کتاب یک ھوڈیں مردمے ءِ ھاتر ءَ انچو کارآمد اَنت نچوش کہ یک آدینکے پہ کور ءَ سیتّ مند اِنت۔

۵۹۔ یک رندے تو یک چیزے ءِ سر ءَ کار کنگ بندات کُت، چہ بے سوبی ءَ مہ تُرس ءُ یل ئِے مہ دئے۔ ھما مردم کہ گوں دلپھکی ءُ ایمانداری ءَ کار کن اَنت آ وژھال تِریں مردم اَنت۔

۶۰۔ ھردیں کہ تُرس ءُ بیمّ نزّیک ءَ اتک، آئی ءِ سر ءَ اُرُش بہ کن ءُ برباد ئِے بہ کن۔

۶۱۔ ھما مردم کہ ھُداوندی ءُ آسمانی دربار ءَ رَسگ لوٹ اِیت، آئی ءَ را گُپتار، دماگ ءُ ھوش ءِ پاکی ءِ ھمراھی ءَ مھروانیں دلے پکار اِنت۔

۶۲۔ ھما کار ءِ کنگ ءِ بابت ءَ تو جیڑ اِتگ آئی ءَ را پاشک مہ کن بلکیں وتی دانائی ءِ تْران ءَ چیر ءُ اندیم بہ کن ءُ پہ وھدے ءَ آئی ءِ سرجم کنگ ءِ ھاتر ءَ پکّائیں ارداہ بہ کن ءُ آئی ءِ سر ءَ مھکمی ءَ اوشت۔

 

چانَکیا

 

۶۳۔ ھما مردم کہ یک کلاکے ءِ وھد ءَ زیان کنگ ءِ ھمّت کنت آئی ءَ زند ءِ ارزشت ءُ بِستار درنہ گیتکگ۔

۶۴۔ اگاں نیزگارانی واری ءُ بَزّگی ابرم ءِ کانود ءِ سبب ءَ نہ اِنت، بلکیں مئے جند ءِ اداراھانی سبب ءَ اِنت گڑا مئے گناہ سک مزن اِنت۔ 

۶۵۔ یک سائینسی مردمے باید اِنت ھِّچّ واھشت مہ دار اِیت، ھِچّ مھر ءُ دوستی مہ کنت۔ تھنا سِنگیں دلے ءِ واجہ بہ بیت۔

۶۶۔ نا کہ مھکم تِریں ءُ نَے کہ سوھو تِریں سھدار پشتکپ اَنت بلکیں ھما جاندار کہ وتی تہ ءَ گیشتر بدلی آورت کن اَنت ایوک ءَ ھما پشتکپ اَنت۔

۶۷۔ ھما جانور کہ ما وتی زیر دست ءُ گلام کُتگ اَنت، ما آھاں وتی ھمسر لیکگ پسند نہ کن اِیں۔

 

چارلِس ڈاروِن

  

۶۸۔ انچیں اوں کتاب ھست کہ آھانی جْوان تِریں بھر آھانی پُشت ءُ دیم اَنت۔

۶۹۔ انچیں دلے بہ بیت کہ بِھ سکّ مہ بیت، انچیں تبے بہ بیت کہ بِھ دم مہ بارت ءُ انچیں دست پِر کنَگے بہ بیت کہ بِھ مہ تورین اِیت۔

۷۰۔ ھما مردماں گوں من بندوک آں چرآھاں چیزے ءِ چیر دیگ منی تب ءَ نہ اِنت۔ من ھرکجا کہ وتی دل پَچ کُتگ اود ءَ من وتی لُنٹاں ھجبر بند کُت نہ کن آں۔

۷۱۔ اِے دنیا ءِ تہ ءَ ھرکس کہ دگرے ءِ باراں سُبک کنت آ پوچ ءُ بے کار نہ اِنت۔

۷۲۔ ما باید اِنت پہ وتی ارساں ھجبر پشومان مہ بئیں۔

۷۳۔ یک مھر کنوکیں دلے اَسیلیں ءُ راستیں دانائی یے۔

۷۴۔ من ءَ اُمیت اِنت کہ گُڈّسر ءَ دنیا ءِ تہ ءَ چہ ھرپیمیں ھرابی ءُ بدبھتی ءَ اسل مھر ءُ راستی مھکم تِر بنت۔ 

۷۵۔ یک نیمگے زھن ءِ دانائی اِنت ءُ دومی نیمگ ءَ دل ءِ دانائی اِنت۔

۷۶۔ اگاں دنیا ءِ تہ ءَ ھرابیں مردم مہ بیتین اَنت گڑا شَرّیں وکیل اوں نہ بیتگ اَت۔

۷۷۔ کھول تھنا گوں ھما مردماں جوڑ نہ بیت کہ گوں آھاں مارا ھون ءِ سیادی یے ھست بلکیں گوں آھاں ھم جوڑ بیت کہ ما ھون اِش دے اِیں۔

 

چارلِس ڈِکنس

 

۷۸۔ یک روچے کہ بید ء کندگ ءُ ٹھکاں گوازینتگ آ یک زیان کُتگیں روچے بیتگ۔

۷۹۔ اگاں تو جھل ءَ چارگ ءَ ئے تو ھجبر سنج ءَ دیست نہ کن ئے۔

۸۰۔ ما سکّ باز جیڑ اِیں ءُ سکّ کمّ مار اِیں۔

۸۱۔ اِے ناشریں دنیا ءِ تہ ءَ ھِّچ چیز دائمی نہ اِنت آ توری مئے جیڑہ ءُ جنجال بہ بنت۔

۸۲۔ یک مردمے ءِ اسل کِردار ھما وھد ءَ پدّر بیت وھدے کہ آ نِشہ ءِ تہ ءَ مست ءُ ملار بیت۔

۸۳۔ من مدام ھور ءِ تہ ءَ گردگ پسند کن آں دانکہ کس سرپد بیت مہ کنت کہ من گریوگ ءَ آں۔

۸۴۔ زند چہ نزّیک ءَ اندوھناک ءُ چہ دیر ءَ کندگ ءُ مسکرائی اکسے۔

۸۵۔ تو چِہ چیز ءِ ھاتر ءَ مانا ءُ متلب لوٹ ئے؟ زند یک واھشتے، مانایے نہ اِنت۔

۸۶۔ آسر ءَ ھرچیز یک مزاک ءُ مسکرایے۔

۸۷۔ سرجمیں مھر چہ دْرستیں نا اُمیتی ءُ زبھریاں گیشتر زیبا تِر اِنت پرچا کہ اِے آ چہ دْرستیں چیزاں دیم ءَ تِر اِنت کہ مردم درشان کُت کنت اِش۔

۸۸۔ اَسل کندگ ءِ ھاتر ءَ تو باید اِنت اِے کابِل بہ بئے کہ وتی درد ءَ بہ زیرئے ءُ گوں آئی ءَ لیب ءُ گوازی بہ کن ئے۔

۸۹۔ گوں دنیا ءَ جیڑہ ھمیش اِنت کہ ما وتی جند ءَ جھل جن اِيں، ڈالچار کن اِيں ءُ نپرت کن اِيں۔

۹۰۔ زند جلواھناک ءُ زیبدار بیت کنت اگاں تو چریشی ءَ مہ تُرس ئے۔ ھما دْراھیں چیز کہ پکار اَنت آ ھمّت ءُ ھاٹیگ اِنت، ھیال ءُ گمان اِنت ءُ کمّے زَرّ ءُ کلدار اِنت۔

 

چارلی چیپلِن