کِسّہ گپّانی جنگل اِنت (دومی بھر)

 

اردو رجانکار : مبشر الی زیدی

بلوچی رجانکار: اُزیر مھرؔ

 

۱۔ اسرار

انچوش کہ من سوٹ کیس جلّجاہ ءَ ایر کُت ریل روگ ءَ لَگّ اِت۔ ریل ءِ تہ ءَ موجودیں بازیں مساپرے ءَ من ءَ بھمانگی ءَ چار اِت بلے کسّ ءَ ھِچّ نہ گْوشت۔ دیم ءِ جلجاہ ءَ من چہ ریل ءَ ایرکپت آں۔ لھتیں مردماں ھمے گُمان کُت کہ بگندئے من ءَ وتی ردی ءِ مارشت بیتگ ءُ وتی سامانانی زیرگ ءَ واتر روگ ءَ آں۔ بلے من وَ دیم ءَ روگ ءَ اِت آں۔ دیم پہ بالی پَٹّ ءَ، پچیں آزمان ءِ دلبند ءَ بال بیگ ءِ ھاتر ءَ ۔ اود ءَ لاورسیں سوٹ کیس لھتے ساھتاں پد پچ بیت، بلے اسرار بِھ پدّر نہ بیت۔ چہ سر ءُ دستاں زبھریں لاشاں کسے چے زانت کُت کنت؟

 

 

۲۔ پھلی

پادر، من وتی یک گناھے ءِ منّگ ءَ اتکگ آں

ھاں، گُڈّی رند ءَ کدی وتی گناہ مَنّ اِتگ اَنت؟

پادر، ھمے دو سال بیت۔

اِے رندی چے جیڑھے منی چُک؟

من یک مردمے ءِ کُشگ ءِ واھشت کُتگ۔

تو اِے واھشت ءِ سر ءَ اَمل وَ نہ کُتگ نا؟

دنیگت ءَ وَ اِنّاں۔

آ مردم کَے اِنت؟

ھست یک مردمے کہ منی لوگبانک ءَ گُمراہ کنگ ءَ اِنت۔

پادری ءِ دیم دگہ وڑ بوت بلے آئی ءَ وت ءَ را گیگ کُت ءُ گْوشت، من ترا پھل کن آں۔

بلے من ناں۔ اِے گپّ ءِ گْوشگ ءَ گوں منّوک ءَ وتاس آس دات۔

 

 

۳۔ منی جان

منی جان،

اِے زند ءِ تہ ءَ پمّن ءَ دْرستاں چہ گْرانبھائیں چیزّ تئی ھمراہ داری بیتگ۔

اپسوز کہ تو سانگ ءَ پد ھچبر اِے سیادی ءِ کدر نہ کُتگ۔

بیت کنت من ھِچّ ءِ لائک نہ بیتگ آں۔

بلے ترا منی مھر ءُ دوستی ءِ اِزّت ءُ شرپ کنگی اَت۔

من ءَ مرچیگیں اڑ ءُ کُڑ ءِ سر ءَ سکّ اپسوز اِنت۔

اِے زند من ءَ زیان گِندگ ءَ پیداک اِنت۔ من وتکُشی کنگ ءَ آں۔

بلے تو مُجّتی منی ھمراہ بئے۔

تئی وتی انور

پد نَوشت: اڑے یات اتک۔ ھمے ماھیگ ءَ کہ تو وَشّ وَشّ ءَ ورگ ءَ اِت ئے، آئی ءِ تہ ءَ زھر مان اَت۔ گڑا شَرّ اِنت، زیتّ دُچار کپ اِیں۔

 

 

۴۔ درد وار

کلینک ءِ بستر ءِ سر ءَ دراج بیگ ءَ پد، آئی ءَ سیچِّن ءِ اسر مار اِت۔

تو ایوک ءَ اتکگ ئے نا؟ ڈاکٹر ءَ دوبر جست کت۔

جی ھو، تو وت مکن کُتگ اَت کہ کسے ءَ ھمراہ مہ کن ءُ میا۔

شاباش۔

منی گُٹّگ ءِ کَشّگ ءَ پد تو ھپتاد ءُ پنچ ھزار ءِ چیکے دئے یا کیش؟

تو زاناں کسے ھال داتگ ءُ اِد ءَ اتکگ ئے؟ ڈاکٹر ءَ پسّو دیگ ءِ بدل ءَ جُست کُت۔

اِنّاں، بلے۔۔۔ اِے دْراھیں چیزانی۔۔۔۔۔چیردیگ ءِ چی زرورت؟ کُماری آئی ءِ سر ءِ سر ءَ سوار بیگ ءَ اَت۔

پرچا کہ من ءَ گُٹّگ ءِ بدل ءَ دل ءِ پیوندکاری ءِ دو امینچو زَرّ رس اِیت۔

 

 

 

۵۔ داوت

نوکیں سال ءِ شاتکامی ءَ گوں شھر ءِ کْوھن تِریں کھول ءِ ھمراھی ءَ بہ کن۔

روتاک ءِ تہ ءِ چندیں رِدانی اشتھار ءَ منی اِنان وتی نیمگ ءَ بُرت۔

من ڈَسّ ءُ نشان نبشتہ کُت ءُ رُلّان ءَ اود ءَ سر بوت آں۔

کوچّگی ھند ءِ تہ ءَ آ لوگ یک جِنّی ماڑی یے درا بیگ ءَ اَت۔

روچ برکت بیتگ اَت۔ گوں کْوھن تِریں کھول ءِ گِند ءُ گِدار ءَ منی ھدوناکی چہ تُرس ءَ گیش اَت۔

من ٹلینگوک ٹلینگینت۔ بوھیریں اِسپیت میدیں زالبولے ءَ در پچ کُت۔

تہ ءَ بیا۔ آئی ءَ درّائینت، سرجمیں کھول یک مھمانے ءِ ودار ءَ اِنت۔

چریشی ءَ پد دروازگ ءِ کُبل کنگ ءِ وھد ءَ آئی ءَ توار پِر جت،

ورگ تیار اِنت۔

 

 

۶۔ بیرہ کن

من سکّ باز براں چہ آ جنگل ءَ گْوستگ آں۔

نہ کدی یک جانورے دیست ءُ نیکہ یک بشرے۔

بلے اولی رند اَت کہ روچ برکت بیتگ۔

من ھمے جیڑ اِت کہ بیرہ بہ کن آں بلے پد ءَ دیم ءَ جُنز اِت آں۔

نیم راہ ءَ اَچ وتی راہ ءَ گِسرکپتگیں یک پریشانیں جنکے گِندگ ءَ اتک۔

 گوں منی گندگ ءَ آئی ءَ بود کُت۔ من آ تسلا دات۔

کمے دیر ءَ ما روان اِت اِیں۔

اناگت ءَ من ءَ ھیال اتک کہ جنگل ءَ جِنّ تَرّ اَنت۔

جسم ءِ تہ ءَ بیمّے ءَ شھم اِت۔

یات اتک کہ جِنّانی پاد چپّ بنت اِنت۔

پہ ایرتچاری ءَ جنک ءِ پاد چار اِت اَنت۔

پھک ءَ تچکیں سْرُمب اِت اَنت۔

 

 

 

۷۔ شکار

سجّھیں روچ گْوست بلے کسانیں ماھیگے ھم دست نہ کپت۔

نورا سُھب ءَ مھلہ اتکگ اَت۔ روچ برکت بوت بلے پلستر نہ سُر اِت۔

آ انچو دلتپرکہ بوت کہ سُبارگ ئِے نہ وارت۔

داں روبرکت ءِ وھد ءَ گُژنگ بیگ ءِ سبب ءَ آ بے ھوش بیگی اَت۔

اناگت ءَ آئی ءَ وتی کش ءَ ایریں یک سینڈوچے گِندگ ءَ اتک۔

گرمیں سینڈوچ ءِ وشبو ءَ آئی ءِ شُد گیشتر وَدّینت۔

نورا ءَ آ بے سبری ءَ چِست کُت ءُ دپ ءَ کُت۔

آئی ءَ سما بوت کہ آسن ءِ کُنڈی آئی ءِ نُکّ ءَ گپّ اِتگ۔

پد ءَ کسے ءَ پلستر ژپ اِت ءُ آ آپ ءِ تہ ءَ گِرّان کُت۔

 

 

۸۔ شُومّ

من شُومّیں شیتان ءَ بد ءُ رَد کنگ ءَ اِت آں۔

تو گْوشتگ اَت کہ دروگ بند دْراھیں مردم ترا راستيں مھر کن اَنت۔

جُوّائی لیب بہ کن، مال ءُ مَڈّی گیش بنت۔

چُشیں ھِچّ چیز نہ بوت۔

شیتان پریشان بوت۔

تو گْوشتگ اَت کہ شراب بْور، اِزّت رس اِیت۔

زاہ بہ دئے، مھلوک تُرس اِیت۔

چو وَ نہ بوت۔

شیتان پشومان گِندگ ءَ اتک۔

تو گْوشتگ اَت کہ گوں لوگبانک ءَ بے وپائی بہ کن، ھور وپا کن اَنت۔

دوست ءَ کُش، دْراھیں دژمن دوست جوڑ بنت۔

چو وَ تُشے نہ بوت۔

آ بے پسّو بوت۔ اُزر ءُ نیمّونی گالوارے ءَ گْوشت ئِے،

برات، ترا کَے ءَ گْوشتگ کہ شیتان راست گْوش اِیت؟

 

۹۔ کَے اِنت؟

دنیا ءِ گُڈّی مردم وتی کوٹی ءَ نِشتگ اَت۔

گُڈّی مردم۔۔۔۔ آئی ءِ گْور ءَ ھر چیز ھست اَت ءُ ھِچّ اوں نیست اَت۔

آ تیوگیں دنیا ءِ مال ءُ مڈّیانی ایوکیں مالک اَت۔

ءُ سرجمیں دنیا ءَ کسے آئی ءِ جوڑی دار نیست اَت۔

یک وھدے بیتگ کہ دنیا ءِ آبادی داں ھشت ارب ءَ رس اِتگ اَت۔

بلے پد ءَ یک دردناکیں ویلے ءَ اِے رنگینیں دنیا ویران ءُ آدرو کُت۔

ھپت ارب نود ءُ نُھ کروڑ نود ءُ نُھ لَک نود ءُ نُھ ھزار نُھ سد ءُ نود ءُ نُھ مردم بیران بوت۔

بس یکے پشت کپتگ۔

آ گُڈّی مردم ایوک ءَ وتی کوٹی ءَ نِشتگ اَت۔

اناگت ءَ کسے ءَ دروازگ ٹُکّ اِت۔

 

 

 

۱۰۔ نِدارگ

ریل چَک چَک کنان ءَ تچان ءَ روگ ءَ اَت۔

آئی ءِ زیبداریں انجن گُرّگ ءَ اَت، چہ چمنی ءَ دیتّ درآھگ ءَ اَت۔

پانزدہ ڈبھانی ساد آئی ءَ گوں ھمگرنچ اِت اَنت۔

دْراھیں ڈبھانی سر ءَ رنگی ئیں نکش پِر اَت۔

دوئیں نیمگ ءَ داں دیر ءَ سبزیں ملگزار ءُ کھچر تالان اِت اَنت۔ لھتيں جاھاں پُلّ رُستگ اَت۔

نیلیں آزمان ءِ سر ءَ سُرمگیں پُٹّہ کْرام کنان اِت اَنت۔

چہ آ بھشت گونگیں نِگْوردیم ءَ گْوزوکیں مساپرانی کُتہ کاری شوک بیتگ۔

چہ آھانی دپ ءَ ستا ءُ ساڑاھگی گال درآھگ ءَ اَت۔

ءُ منی دپ ءَ کوکّار ءُ جاک درآھگ ءَ اَت، پرچا کہ من ریل ءِ پَٹی ءِ سر ءَ بندگ بیتگ اِت آں۔

 

 

۱۱۔ وَشّ بھت

وھدے کہ ایٹم بمب تْرک اِت من ھیروشیما ءِ سبزی منڈی ءَ چیزّ زیرگ ءَ اِت آں۔

منی چمّ پچ بوت آں تاں ٹپّی ءُ ٹوری ئیں مردماں پُرّیں نادْراھجاھے ءَ اِت آں۔

منی سرجمیں جسم ءِ سر ءَ پَٹّی بستگ اَت۔ چہ ھر یک اندامے ءَ درد چِست بیگ ءَ اَت۔

یک نرسے ءَ من ءَ ھوش ءِ تہ ءَ دیست گڑا منی کِرّ ءَ اتک۔

واجہ پوجیما، تو وَشّ بھتے ئے کہ دو روچ پیسر بیتگیں ایٹمی اُرش ءِ تہ ءَ رَکّ اِتگ ئے۔

من سکّ ٹپّی ءُ ٹوری آں، باریں زندگ بیت کن آں؟

تئی جاور ھترہ ءَ ڈنّ اِنت۔ تو زندگ بئے، نی باز زندگی کن ئے۔

بلے اِے وھد ءَ من کجا آں؟ من آئی ءَ جُست کُت۔

ناگاساکی ءَ ۔

 

۱۲۔ دِل

پیسر ءَ من نرم دلیں مردمے بیتگ آں۔

کاروبار ءَ امینچو زَرّ رس اِتگ، آئی ءِ مزنیں بھرے نیزگاراں بھر ءُ بانگ کُتگ۔

یک روچے من ءَ ھپت کروڑ ءُ پنجاہ لَک کَلدار داتگیں وام سیتّانی ھمراھی ءَ رس اِت اَنت۔

اناگت ءَ ھما روچ ءَ کسے ءَ منی دل دُزّ اِت۔

ڈاکٹر ءَ گْوشت، اگاں کْوھنیں دل بہ رس اِیت پد ءَ اوں آئی ءِ لِچّینگ مشکل اِنت۔ ترا نوکیں دلے لِچینگ لوٹ اِیت۔

وڑ وڑیں دل دست کپگ ءَ اَت۔ گِل ءِ، ریک ءِ، تِلاہ ءِ، الماس ءِ ۔۔۔۔

منی گْور ءَ باز زَرّ ھست اَت پمیشکا الماس ءِ دلے بھا ءَ زُرت۔

باریں پرچا، نی من ءَ مردم سِنگ دل گْوش اَنت۔ 

 

 

۱۳۔ شیرکنیں درمان

آسر۔۔۔۔ من سوبمند بوت آں۔

پیریں کیمیاگِر چہ وشّی ءَ کوکّار ءُ زُنّار جنگ ءَ اَت۔ آئی ءِ دست ءَ یک پیالھے اَت۔

آ پیالہ ءِ تہ ءِ موجودیں آپینک شست سال ءِ جھد ءِ برورد اَت۔

یادشت ءِ آب ء ھیات اَت۔

تھنا یک گُٹّے ءِ ورگ ءَ پد زند ءِ گْوستگیں یک یک ساھتے یات اتکگ اَت۔

آئی ءَ شیرکنیں درمان چہ نُکّ ءَ جھل ایربُرت ءُ ھما دمان ءَ دماگ چہ کُچّل ءُ تھلیں یاتاں چکار بوت۔

لیبارٹری ءَ گْوازینتگیں شست سال۔۔۔۔

تھنائی، دل ایکیمی، بے سوبیانی سر ءَ بے سوبی۔

دْراھیں گپّاں پد آسر ءَ یات اتک ئِے کہ اِے زھر ءِ ورگ ءَ پیسر آئی ءَ تریاک جوڑکنگی اَت۔

 

 

۱۴۔ وھد یک مَڈّی یے

آئی ءَ کار کنگ ءِ دیوانگی یے سر ءَ اَت۔

چہ بیست سال ءِ اُمر ءَ آ بیست بیست اداراں کار کنگ ءَ اَت۔

آئی ءِ پت ءَ گْوشتگ اَت، وھد اسلی مڈّی اِنت۔

جھد ءِ مُزّ ھرکس ءَ رس اِیت۔

داں سی سال ءِ اُمر ءَ آ مزنیں تاجرے جوڑ بیتگ اَت۔

شھر ءِ دْرستاں چہ زیبدار تِریں جنک آئی ءِ لوگبانک اَت۔

سی ءُ ھشت سال ءِ اُمر ءَ آ دل ءِ دورہ ءَ گِپت۔

کاروبار تباہ بوت، زال ءَ یل دات ءُ شُت۔

میزّاں میزّان ءَ تبیت ھم گھتر بوت ءُ کاروبار ھم۔

نی آ وتی چُکّاں یک نسیتے کنت۔

یات بہ کن اِت، وھد وھد اِنت ءُ مال مال اِنت۔ 

 

 

۱۵۔ چِلّ ءُ ھپت

نِنجا ءِ استاد ٹیکزو ءِ کلات چاریں نیمگاں انگیر کنگ بیتگ اَت۔

ڈَنّ ءَ درآھگ ءِ ھر راہ دژمن ءَ دست گِپتگ اَت۔

ٹیکزو ءَ بگندئے سی یا چِلّ جت کُتگ اَت۔

بلے آ چِلّ ءُ ھپت بیتگ اَنت۔

آ ھم تہ ءَ پُتِرگ ءِ ھمّت کنگ ءَ نہ اِت اَنت۔

آ جیڑگ ءَ اِت اَنت کہ ٹیکزو تنک ءُ تھاریں پیش گاہ ءِ تہ ءَ جنَگ بیت نہ کنت۔

یک وھدے ءَ دو دو مردم ءَ روگی اَت ءُ آسر ءَ مِرگی اَت۔

آھاں ودار کنگ لوٹ اِت۔ ٹیکزو اگاں آھانی دیم ءَ در اتکیں گڑا جنَگ بیتگ اَت۔

وَشّ بھتی ءَ گوں آھانی گِندگ ءَ ٹیکزو چہ دیریں کوھے ءَ بچنکدگ ءَ اَت۔ 

 

۱۶۔ چکّاس

بالی گُراب شَرّی سر ءَ چِست نہ بیتگ، کمپیوٹر ءَ گْوشت۔

بلے بالی گُراب ءِ تہ ءَ رییوس گیئر نیست اِنت۔

بید ء دیم ءَ روگ ءِ دگہ ھِچّ بیت کُت نہ کنت۔

بالی گُراب وَرّا بال اَت۔ موسم ءِ ارادہ اوں شَرّ زاھر نہ بیگ ءَ اَت۔

آئی ءَ پریشانی ءِ تہ ءَ اسکرین ءِ سر ءَ پَچ ءُ بند بیوکیں بَتّی چار اِت اَنت۔

پد ءَ یک تْراکے ءِ توار گوشاں کپت ءُ بالی گُراب چَلنڈگ ءَ لَگّ اِت۔

پُشت ءَ باریں چیا کوکار ءُ جاک بیگ ءَ اَت۔

آئی ءِ پیشانی ھیدے ءَ سَٹّ اِتگ اَت، دماگ ئِے جواب دیگ ءَ لَگ اِت۔

  وھد کمّ اَت ءُ چکّاس سکّ اَت۔

پد ءَ ھما بوت کہ ھمائی ءِ تُرس اَت۔

کمپیوٹر ءِ اسکرین ءِ سر ءَ نبشتہ گِندگ ءَ اَتک ، ٹائم آوٹ، گیم اوور۔

 

 

۱۷۔ نہ بیتگین

آ بِھ من ءَ وتی امبازاں اینچو نہ زیر اِیت اینچو کہ اِے گِٹار ءَ زیر اِیت۔

آئی ءَ دل ایکیمی ءِ تہ ءَ جیڑ اِت ءُ چمّاں چہ ارس ئِے شتور گِپت اَنت۔

پد ءَ آئی ءَ یک ھیالے اتک۔ آئی ءَ چمّ پھک کُت اَنت ءُ گِٹار ئِے زُرت ءُ نِشت۔

تیوگیں روچ ءَ نہ بیتگین ءَ بیتگین کنگ ءَ گیّروشگ بوت۔

آئی ءَ وتی جند ببا دات ءُ گِٹار ءِ تہ ءَ وت ءَ را چیر ئِے دات۔

آئی ءَ ھیال کُت، اِے پیم ءَ یک برے آ پہ مھر ءُ مھبت من ءَ وتی امبازاں زیر اِیت۔  

بیگاہ بوت ءُ آ وَشّی ءِ تہ ءَ سوت ءُ توار الھان کنان ءَ لوگ ءَ پُترت۔

دلبر، بِچار من نوکیں گِٹارے بھا ءَ زُرتگ۔

 

 

۱۸۔ گُڈّی گپّ

آئی ءَ گُشادی ءِ دْراھیں ھَدّ ءُ سیمسر گْوازینت اَنت ءُ نادْراھجاہ ءَ رس اِت۔

آئی ءِ جود یک ویلے ءَ سکّ ٹَپّی ءُ ٹوری بیتگ اَت۔

گْوانک کنوک ءَ گْوشتگ اَت کہ زیتّ بہ رس۔

آ پوہ بوت کہ زیتّ رَسگ پرچا المی اِنت۔

ڈیوٹی کنوکیں ڈاکٹر آئی ءَ ایمرجنسی وارڑ ءِ ڈَنّ ءَ دپ کپت۔

من ءَ سکّ اپسوز اِنت۔ آ بُندر ءَ گمیگ ءُ مونجا درا بیگ ءَ اَت۔

آئی ءَ ترا یات کُتگ۔ آئی ءِ گُڈّی گپّ ءُ گال اِت اَنت، من ءَ گوں تو مھر اِنت جمیلہ۔

آئی ءِ چمّ پیلّوشت اَنت، آھانی تہ ءَ گرمیں آپ مان بوت۔

ءُ پد ءَ شکیلہ گوں نِزور ءُ ژولیں گاماں ڈَنّ ءَ در اتک۔

 

۱۹۔ شَکّیگ

تو زاناں لوٹ ئے کہ من تئی لوگی ءِ کار ءُ سُر ءُ پُرانی سر ءَ نِگاہ ایر بہ کن آں؟ من جست کُت۔

ھو، من اِش کُتگ کہ تو شھر ءِ دْرستاں چہ شَرّ تِریں چاریگ ءُ  پَدگِرے ئے۔

شَرّ اِش کُتگ۔ من ءَ زالبول ءِ یک اَکسے بہ دئے گوں۔

آئی ءَ اَکس دیم ءَ ایر کُت۔ من سَرسری چمّشانکے دات۔

من تئی پریشانی ءِ سبب ءَ سرپد بیگ ءَ آں۔ من بچکند اِت۔

آئی ءَ اوں بچنکدگ ءِ جھدے کُت بلے بے سوب بوت۔ وتی گوانکو ءِ نمبر ئِے دات ءُ رُکست بوت۔

لوگ ءَ سر بوت آں تاں مونا منی ودار کنگ ءَ اَت۔

گَپے زان ئے؟ من آئی ءَ را گْوشت۔، تئی جود ءَ تئی سر ءَ شَکّ کنگ بِنا کُتگ۔

  

 

۲۰۔ آکبت

پیسل چہ آ کوٹی ءَ ڈنّ درنیاتک۔

نہ ٹی وی چار اِیت، نہ روتاک وان اِیت۔

کسّ ءَ پون نہ کنت، گوں کسّ ءَ راھوت نہ کنت۔

آئی ءِ لوگی سلیمہ گُٹّگیر کنگ بیتگ ءُ کُشگ بیتگ۔

بے دردی کوش ءَ پد پیسل ءَ وتی آکبت اوں مالوم بوت۔

آ زانت کہ یک روچے آ ھم کُشگ بیت۔

نی آ ھما کوٹی ءِ توک ءَ ھیالانی تہ ءَ گار ءُ گُمسار اِنت، ھمود ءَ وپس اِیت۔

ھمود ءَ آئی ءِ واستا ورگ رسینگ بیت۔

روچ، ماہ، سال ھمے پیم گْوزان اَنت۔

آئی ءِ پاھو دیگ ءَ دنیگا دو سال پشت کپتگ۔

سرشون:

کتاب ءِ نام: نمک پارے

رجانکار: مبشر الی زیدی