پیاپیں ٹَوک (پنچمی بھر)

 

 

 

رجانکار: اُزیر مھرؔ

 

۱۔ منی دماگ ءِ تہ ءَ من مُجّتی نیزگارے باں۔

۲۔ منی گْوزگ ءِ بازیں سالاں پد، کسے منی کُتگیں کاراں اِش کنت ءُ زانت کہ من اِد ءَ بیتگ آں۔ آ بگندئے نہ زان اَنت یا کِمار نہ کن اَنت کہ من کَے بیتگ آں، بلےآ منی گیٹار ءَ اِش کُن اَنت کہ پمنّ تران کنگ ءَ اِنت۔

۳۔ تو وتی بھت ءُ تالِہ ءَ وت مانا دئے ءُ وت جوڑ ئِے کن ئے۔

 

چِٹ اٹکِنس

 

 

۴۔ اگاں ترا کسے ءِ کِسّہ ءَ دوست نہ بیت، گڑا وتی جند ءِ کِسّہ ءَ نبشتہ بہ کن۔

۵۔ منی سِلاہ لبزانک اِنت۔

۶۔ اِے کِسّہ اِنت کہ مارا وتی کنت، مئے راھدربری ءُ راھشونی کنت۔ ھمے چیزّ اِنت کہ مارا چہ دلوتاں جتا کنت۔ اِے دیم ءِ سر ءِ نِشان اِنت کہ یک مردمے ءَ چہ وتی ھمساھگاں جتا کنت۔

 

چینوا اچیبی

 

۷۔ چوناھا ھما مردم پہ کتاباں ھدوناک اِنت آ بوھیریں لیکہ ءُ بلندیں ھیالانی مردمے۔

چرسٹوپر ڈاسن

 

۸۔ ھما گپّ کہ بید ء منّانک ءَ مھکمی ءَ گْوشگ بیت کنت، آ بید ء منّانک ءَ رَد کنگ بیت کنت۔

۹۔ یک شَرّیں دروگ بندے باید اِنت یک شَرّیں یاداشتے بہ دار اِیت۔

 

چرسٹوپر ھیچِنس

 

۱۰۔ لبزانی کچ ءُ کساس ءَ گیش آھانی گرانی ءِ سر ءَ دلگوش دیگ گیشتر الّمی زانگ بیت۔

۱۱۔ پیری چہ باز گپّی ءَ نہ اِنت بلکیں ابرم ءِ بھرے۔

۱۲۔ پیری، ھاس منگھیں پیری ءِ سک مزنیں واکے ھست، ایشی ءِ ارزشت چہ دْراھيں جْوانی ءِ وشّی ءُ لز٘تاں گیشتر اِنت۔

۱۳۔ ھاسیں چیدگ چہ ھاسیں واکیاتاں پیسر پدّر بنت۔

۱۴۔ من کسیّ بھت ءُ تالِہ ءِ ھجبر اینچو توسیپ ءُ ستا نہ کُتگ کہ چہ وتیگ ءَ دلجم مہ باں۔

۱۵۔ من اِے چیزّ ءِ منّگ ءَ ھِچّ پشومان نہ آں کہ ھرچی من نہ زان آں چرآئی ءَ من نہ زانتکار آں۔

۱۶۔ وھدے کہ تئی گْور ءَ اڑ ءُ جیڑھے ءِ سر ءَ مھکمیں گپّ نیست تو دیم ءِ مردم ءَ زاہ ءُ بد کن ئے۔

۱۷۔ ما کانود ءُ راھبند ءِ اسیری ءِ تہ ءَ اِنت دانکہ بگندئے ما آجو کنگ بہ بئیں۔

۱۸۔ وژھالیں زند ھما اِنت کہ آئی ءِ تہ ءَ دماگ آرام ءُ تاھیر گیپت۔

۱۹۔ اگاں تو بُرز ءُ بلندیں جاہ ءَ رسگ ءِ امیت دارئے، گڑا اِے چیز ءِ تہ ءَ ھِچّ بے شَرپی مان نیست کہ دومی یا سَیمی جلّجاہ ءَ کمےّ بہ دارئے۔

۲۰۔ یک منّتواریں دلے نہ تھنا مستریں شَرّی اِنت بلکیں دگہ دْراھیں شَرّیانی بُنزِہ اِنت۔

 ۲۱۔ مردمے ءِ مستریں کُمک تھنا آئی ءِ یک دوستیں ھمبلے۔

۲۲۔  دوستی ءِ تہ ءَ ما وپاداری شوھاز کن اِیں۔

۲۳۔ لسّ وھداں انچوش گْوشگ بیت کہ سرجم کُتگیں جھد ءُ کار جْوان اَنت۔

۲۴۔ دوستی وژھالی ءَ گیشتر دْرپشین اِیت ءُ واری ءُ جنجالیاں بھر ءُ بانگ کنگ ءَ کمّ کنت۔

۲۵۔ بھت ءِ بُرز ءُ جھلی دوستانی بیسہ ءُ راستی ءَ چکّاس اِیت۔

۲۶۔ چُشیں ھِچّ مھکمیں تاکتے نیست کہ برجاہ بہ مان اِیت اگاں آ تُرس ءُ بیمّ ءِ زور ءَ کار کنت۔

۲۷۔ گوں یکیں سِنگ ءَ دوبر ڈیکّ ورگ یک بتلی کمّ شرپی یے۔

۲۸۔ ھر یک مردمے ردی کُت کنت بلے تھنا یک ھوڈیں مردمے وتی ردیانی سر ءَ مھکمی ءَ اوشت اِیت۔

 

سِیسرو

 

۲۹۔ دْرستاں چہ مستریں دلیری کار انگت ھمیش اِنت کہ وتی بابت ءَ مزنیں توارے ءَ بہ جیڑئے۔

۳۰۔ دیوال ءَ جَنَگ ءَ وتی وھد ءَ مہ گْوازین اِے امیت ءَ کہ اِے بدل بیت ءُ یک دروازگے جوڑ بیت۔

۳۱۔ سوبمندی گیشتر ھما مردماں رس اِیت آ نہ زان اَنت کہ بے سوبی اَٹل اِنت۔ 

۳۲۔ سادگی دْراھیں راستیں زیبائیانی بُنکّی کلّیت اِنت۔

۳۳۔ منی زند ءَ من ءَ وَشّنود نہ کُتگ گڑا من وتی زندگی جوڑ کُتگ۔

۳۴۔ بے مَٹّ ءُ بے درور بیگ ءِ ھاتر ءَ کسے باید اِنت جتائیں مردمے بہ بیت۔

۳۵۔ جوزہ روت، بیزاری پشت کپ اِیت۔

 

 

کوکو شینل

 

 

۳۶۔ یک اسیلیں مردمے وتی گُپتار ءِ تہ ءَ ادب دار اِنت بلے وتی کار ءُ کِردگارانی تہ ءَ ازگار  اِنت۔

۳۷۔ یک شَرّ تِریں مردمے ءِ مول ءُ مراد راستی اِنت۔

۳۸۔ اَسل زانت ءُ زانِشت وتی نزانتکاری ءِ کَچّ ءُ کِساس ءِ زانگ اِنت۔

۳۹۔ من اِش کُن آں، من بے ھیال باں، من گِند آں، من یات کن آں۔ من کارے کن آں سرپد باں۔

۴۰۔ اِلم ءُ زانت ءِ جوھر آئی ءِ دربرگ اِنت، آئی ءَ کار ءُ امل ءِ تہ ءَ آرگ اِنت، نَے کہ دربرگ ءُ وتی نزانتکاری ءِ مَنّگ اِنت۔

۴۱۔ چیزے ءَ انچوش در بہ بر کہ بزاں تو بِھ بلد نہ بئے، چیزے ءَ انچوش مھکم بہ دار کہ بزاں ترا آئی ءِ دست ءَ چہ روگ ءِ تُرس اِنت۔

۴۲۔ وھدے کہ وژھالی ءُ سوبمندی کیت آئی ءَ را سرجم ءَ کارمرز مہ کن۔

۴۳۔ شَرّ تِریں مردم ھما چیز ءَ را سرپد بیت کہ راست اِنت، شِّرتِریں مردم ھما چیز ءَ را سرپد بیت کہ بھا بیت۔

۴۴۔ تو اگاں یک ھرابی یے کن ئے آئی ءَ  کسان مہ لیک ءُ یک کسانیں شَرّی یے کن ئے آئی ءَ ھم ڈالچار مہ کن ءُ کسان مہ لیک۔

۴۵۔ امینچو کہ یک مردمے شَرّیں ھیالانی سر ءَ گیشتر جیڑ اِیت آئی ءِ دنیا ءَ ءُ کش ءُ گْور ءِ دنیا ءَ امینچو گھتر بیت۔

۴۶۔ اِے چیز ءَ پریشان مہ بئے کہ دگہ مردم ترا نہ ساڑاھگ ءَ اَنت ءُ تئی کدر ءَ نہ کنگ ءَ اَنت، اِے چیز ءَ پریشان بہ بئے کہ تو دگرانی ستا ءُ کدر ءَ نہ کنگ ءَ ئے۔

۴۷۔ انچیں کار ءُ کسبے گچین بہ کن کہ ترا دوست بیت ءُ ترا زند ءِ تہ ءَ یک روچے اوں بِھ کارکنگ مہ کپ اِیت۔

۴۸۔ وھدے کہ زھر پاد کیت آسرالانی بابت ءَ بہ جیڑ۔

۴۹۔ اگاں تو نہ زان ئے کہ زند چتور گوازینگ بیت گڑا پرچا مَرگ ءِ بابت ءَ ھیران ءُ جیڑئے؟

۵۰۔ زند ءِ اُمیت گوں جھد ءُ جپا ءَ بندوک اَنت ءُ ھما اُستاکار کہ وتی کار ءَ سرجم کنت باید اِنت پیسر ءَ وتی اوزار ءُ ازباباں تیز بہ کنت۔

۵۱۔ ھما مردم کہ کم ھرچ نہ کنت آئی ءَ درد ءُ آزار سگّگ لوٹ اِیت۔

۵۲۔ یک راجے ءِ زور ءُ تاکت چہ لوگے ءِ پھکی ءُ ایمانداری ءَ ودی بیت۔

۵۳۔ ھرکجا ءَ کہ تو روئے گوں وتی تیوگیں دل ءَ برو۔

۵۴۔ تھنا مستریں دانا ءُ مستریں نادان بدل نہ بنت۔

۵۵۔ دلپھکی ءُ راستی ھر شَرّی ءِ بنزہ اَنت۔

۵۶۔ مزنیں اُگدھے ءِ سر ءَ بیگ ءِ ھاتر ءَ پریشان مہ بئے بلکیں وتی شَرّیں کِرد ءِ پیلو کنگ ءِ ھاتر ءَ پریشان بہ بئے۔

۵۷۔ ھما مردم کہ وتی دپ ءَ پچ کنت ءُ کوہ ءِ سر ءَ اوشت اِیت آ مزنیں وھدے ءَ ودار کنت کہ پکّگیں بَٹ آئی ءِ دپ ءَ بہ روت۔

۵۸۔ وھدے کہ تئی وتی جند ءِ لوگ ءِ دپ پاک نہ اِنت وتی ھمساھگ ءِ بان ءِ سر ءَ کپتگیں برپ ءِ بابت ءَ گِلگ مہ کن ۔

۵۹۔ شَرّ تِریں مردم تھنا شَرّی ءِ بابت ءَ جیڑ اِیت، لسّ مردم تھنا آسودگی ءِ بابت ءَ جیڑ اِیت۔

۶۰۔ اگاں تو یک سالے ءِ ھاتر ءَ شَرّی ءُ نیکی ءِ ارادھے کُتگ، یک تومے کِش، اگاں دہ سال ءِ ھاتر ءَ ارادہ کُتگ درچک کِش، اگاں سد سال ءِ ھاتر ءَ مراسا ءَ کُتگ مردماں وانین۔

۶۱۔  چہ تھاری ءِ بد ءُ رد کنگ ءَ یک کسانیں مومے ءِ روک کنگ گھتر اِنت۔

۶۲۔ اگاں ما ھرابیں کِردگار ءِ مردم گِند اِیں ما باید اِنت وتی اندر ءَ بِچار اِيں ءُ وت ءَ را بہ چکّاس اِیں۔

۶۳۔ مئے مستریں مزن شانی اِے چیز ءِ تہ ءَ نہ اِنت کہ ھجبر مہ کپ اِیں بلکیں ھر رند ءَ کپگ ءَ پد پاد آیگ ءِ تہ ءَ اِنت۔

۶۴۔ ٹپّ ءُ زھماں بہ شموش، مھروانیاں بِھ مہ شموش۔

۶۵۔ شرپداریں مردم راستی ءُ پارسائی ءَ سرپد بیت انچائیں مردم سیتّ ءُ نپ ءَ پھم اِیت۔

۶۶۔ چُشیں مھر بیت کنت کہ وتی مول ءُ مراد ءَ مہ لوٹ اِیت ءُ تلب مہ کنت؟

۶۷۔ گوں تو بیتگیں ھرابی یا نا اِنساپی ھِچے نہ اِنت داں وھدے کہ تو آئی ءَ یکّوئی یات مہ کن ئے۔

۶۸۔ ھما مردم کہ دگرے ءِ شَرّی ءِ پھازگ ءِ واھشت دار اِیت آئی ءَ پیسر ءَ وتی شَرّی پھاز اِتگ۔

 ۶۹۔ اِے مردم اِنت کہ راستی ءَ مزن کنت نَے کہ راستی اِنت مردم ءَ مزن کنت۔

۷۰۔ ما بگندئے سَے وڑ ءُ پیم ءَ دانائی ءَ دربر اِیں: اولی، جیڑگ اِنت کہ جْوان تِر اِنت؛ دومی، گیگان کنگ اِنت کہ آسان تِر اِنت؛ ءُ سیمی، کُتہ کاری کنگ اِنت، کہ تھل تِر اِنت۔

 

کنپیوشس

 

۷۱۔ وَشّی ءُ شادھی پیسر ساجوئیں چیزے نہ اِنت، اِے چہ تئی وتی جند ءِ کار ءُ کُنشاں کیت۔

۷۲۔ مارا ڈنّی دنیا ءَ داں ھما وھد ءَ ایمنی رس اِت کُت نہ کنت دانکہ ما وتی جند ءَ ایمن مہ کن اِیں۔

۷۳۔ ھر وھد ءَ بیت کنت مھروان بہ بئے، ءُ اِے پیم دائم بیت کنت۔

۷۴۔ مئے زند ءِ مول ءُ مراد ھمیش اِنت کہ وژھال بہ بئیں۔

۷۵۔ من کھر ءُ تھاریں روچاں امیت شوھاز آں، ءُ شَرّیں روچانی سر ءَ وتی دلگوش ءَ ایر کن آں۔ من جھان ءَ نہ ڈوبار آں ءُ ملامت ئِے نہ کن آں۔

۷۶۔ وھدے کہ جاھلی مئے ھاکم ءُ واجہ اِنت، گڑا اسیلیں ایمنی ءِ ھِچّ راہ ءُ در نیست۔

۷۷۔ اگاں تو کُت کن ئے، دگرانی کُمک بہ کن؛ اگاں تو چُش کُت نہ کن ئے، کم ءَ چہ  کم آھاں تاوان مہ دئے۔

۷۸۔ اگاں تو گوں وت مھر نہ کن ئے، تو دگراں اوں مھر کُت نہ کن ئے۔ تو دگرانی مھر کنگ ءِ لائک نہ بئے۔ اگاں ترا وتی سر ءَ رھم نئیت گڑا تو دگرانی سر ءَ رھم ورگ ءِ اوں لائک نہ بئے۔

۷۹۔ اوپار ءِ چکّاسگ ءِ ھاتر ءَ کسے ءِ جْوان تِریں استاد آئی ءِ دژمن اِنت۔

۸۰۔ اگاں کسے وتی لائکیانی تہ ءَ وتی جوھر ءُ وت بیسھی ءَ بہ مار اِیت، آ یک گھتریں دنیایے جوڑ کُت کنت۔

۸۱۔ اِے المّی اِنت کہ ما دگرانی کُمک ءُ مدت بہ کن اِیں، نہ تھنا وتی دُواھانی تہ ءَ بلکیں وتی ھمروچیگیں زند ءِ تہ ءَ ۔ اگاں ما آھانی مدت کُت نہ کُت، گڑا کم ءَ چہ کم آھاں نُکس ءُ تاوان دیگ ءَ وت ءَ را بہ دار اِیں۔

۸۲۔ برے برے مردم چیزے ءِ گْوشگ ءَ گوں جْوانیں سانے دور دنت ءُ برے برے مردم ھاموش ءُ بے چڑکہ بیگ ءَ گوں شَرّیں اسرے دور دنت۔

۸۳۔ اِے گپّ سکّ ارزشت دار اِیت کہ کسے وتی روشت ءُ وتی دل ءَ امینچک کہ بیت کنت شَرّ اِش بہ کنت۔ چرے کارے ءِ کنگ ءَ گوں پہ وت ءَ ءُ دگراں ادارکی ءُ مجّتی وَشّی کیت۔

 

دلائی لامہ

 

۸۴۔ گپّ اِے نہ اِنت کہ تئی گْور ءَ چی ھست، یا تو کَے ئے، یا تو کجائے، یا تو چی کنگ ءَ ئے کہ ترا وشّ یا نا وشّ کنت۔ بلکیں ھرچی ءِ بابت ءَ تو جیڑ ئے ھمے چیز تئی وشّی ءُ نا وشّی ءِ سبب جوڑ بیت۔

۸۵۔وَشّی گوں ڈنّی ھِچّ جاوراں بندوک نہ اِنت بلکیں ایشی ءِ گِر ءُ دار کنوک ءُ ھُکم دیگ مئے زھنی روشت ءِ دست ءَ اِنت۔

۸۶۔ چہ دوسالاں دگہ مردماں وتی سر ءَ ھُب دار ءُ ھدوناک کنگ ءِ جھد کنگ ءِ بدل ءَ تو دگراں گوں ھُب دار ءُ ھدوناک بیگ ءَ دو ماھانی تہ ءَ گیشتر دوست جوڑ کُت کن ئے۔

۸۷۔ سوبمندی چہ بے سوبی ءَ رودین ءُ پیش بہ دار۔ دلپروشی ءُ بے سوبی سوبمندی ءِ الّمی راہ ءُ آسرا اَنت۔

۸۹۔ پیسر ءَ وت ءَ را جست بہ کن: کجام ھراب تِریں جاور منی سر ءَ کپت کنت؟ پد ءَ آئی ءِ منّگ ءِ تیاری بہ کن۔ پد ءَ ھما ھراب تِریں جاور ءِ شَر ءُ گھتر کنگ ءِ ھاتر ءَ جنزان بہ کن۔

۹۰۔ اگاں تو تھنا وتی زھن ءَ ھیل بہ دئے تو کساس ھرچ وڑیں تُرسے ءَ چہ باج بُرت کُت کن ئے۔ پرچا کہ یات بہ دار، بید ء زھن ءِ تہ ءَ، تُرس ھِچّ جاہ ءَ نہ مان اِیت۔

۹۱۔ ھر یک ھوڈیں مردمے نگد، ملامت ءُ گِلگ کُت کنت بلے پھمیدہ بیگ ءُ پَھل کنگ ءِ ھاتر ءَ کِردار ءُ وت واکی یے لوٹ اِیت۔  

۹۲۔ مئے دم برگ ءُ ژندی ءِ گیشتر سبب مئے کار نہ اِنت بلکیں مئے پریشانی، نا امیتی، زَھری ءُ کُٹکا اَنت۔

۹۳۔  تو ھجبر سوبمند نہ بئے داں وھدے تو ھما کار ءَ کن ئے کہ ترا دوست نہ بیت۔

۹۴۔ دنیا ءِ تہ ءَ گیشتر ارزشت داروکیں چیز ھما مردماں سرجم کُتگ اَنت کہ آھاں یکشل ءَ جھد کُتگ وھدے کہ اُمیت ءِ تُشے اوں آھانی آتراپ ءَ گندگ ءَ نیاتکگ۔

۹۵۔ چہ اِے تُرس ءَ پریشان بیگ کہ مردم تئی بابت ءَ چی گْوش اَنت، پرچا انچیں کارے ءِ سرجم کنگ ءِ ھاتر ءَ جھد کنگ ءَ وتی وھد ءَ نہ گْوازین ئے کہ مردم ترا بہ ساڑا اَنت۔

۹۶۔ موھے بہ زیر۔ سرجمیں زند یک موھے۔ ھما مردم کہ دیر تِر روت ھما اِنت کہ پہ کارے ءِ کنگ ءُ توکل کنگ ءَ رازیگ اِنت۔

۹۷۔چہ اڑ ءُ کُڑے ءَ مستریں چست کُتگیں نپ ھمے بیت کہ وت ءَ را بہ پھریز ءُ دور بہ دارئے ۔

 

 

ڈیل کارنیگی

 

  

سرشون:

Brilliant Quotes – An App from Google Play Store