لچّہ: مساپر (میان اُستمانی لَچّہ)

 

 

 

بلوچی رجانکار: اُزیر مھرؔ

 

 

۱۔ واب

لچّہ کار: لینگسٹن ھیوجز

 

واباں برجم بہ دار

پرچا کہ اگاں واب مُرت اَنت،

اِے زندمان یک پُرشتہ بانزلیں مُرگے بیت

کہ بال کُت نہ کنت

 

واباں مھکم بہ دار

چیا کہ واب رُکست بوت اَنت،

زند گوں برپاں بد اِتگیں سورگیں زمینے ءِ پیم ءَ بیت

 

 

 

 

۲۔ مساپر

 

لچّہ کار: مھمود درویش

 

اِے دگ من ءَ بارت انچوش

گُشئے کہ یک بورسوارے

راھشونی ءَ بروت بور ءِ

منی پیمیں مساپرے پُشت ءَ چک جت کُت نہ کنت

من امینچو پند بُرّ اِتگ کہ من زان آں

تاکریچ کجا بندات بیت

ھمود ءَ کور ءِ پُشت ءَ کہ گُڈّی انار پھتو بیت

یک گیشیں گرماگے ءَ زیبائی ءِ چیدگے رُد اِیت

سْروپ ءِ توم ءِ تہ ءَ من ءُ دگ مسل ءِ ھمراہ ءَ وپس اِیں

کور ءِ پُشت ءَ وتی ساھگ ءِ چیر ءَ سُھب ءَ پاد کائیں

یک دومیگ ءَ ھمراہ کنان ءَ روئیں

من دگ ءَ پُرس آں

پرچا اینچو گُشاد روئے؟

اَے مولمانی سرباريں اپس

کمّے وتی گام ءَ کُنٹ تِر بہ کن

مئے واب بِلّے توری کم اَنت

ما دشت ءُ ریگزاراں گْوازین اِیں

آسر ءِ بندات ءَ سر بئیں ما

بندات مئے رند پداں پیداک اِنت

اَچ ما پیش جمبر آران اَنت زمستان ءِ مُژدھاں

 

 

من امینچو پند بُرّ اِتگ کہ من زان آں

زمستان کجا بندات بیت

ھمود ءَ کہ کوہ ءِ چُدگ ءَ یک آھوگے

جمبرانی جھل ءَ آسک ءِ چُکّے ءَ گند اِیت

یک شکاری یے تُپنگ ءِ نشانگ ءَ بند اِیت

ءُ من چو گُرکے ءَ ھولّاس آں

دانکہ اسپیتیں آھوگ چہ تیر ءَ بہ رکّ اِیت

ءُ شکاری بیمّ ءِ آماچ بہ بیت

من ءُ دگ ھمود ءَ کوہ ءِ ٹُل ءَ گار ءِ دپ ءَ وپس اِیں

ءُ سھب  ءَ پاد کائیں ءُ یک دومیگ ءَ ھمراہ کنان ءَ روئیں

 

پد ءَ جست ئِے کن آں

نی کج ءِ ارادہ اِنت؟

من ءَ کجا برئے؟

من دنز ءُ مُج ءَ گند آں بلے دگ ءَ نہ گند آں

ءُ نَے کہ دگ من ءَ گند اِیت

باریں من سر بوت آں منزل ءَ ؟

باریں گسربوت آں چہ دگ ءَ ؟

من اچ وت ءَ جست کُت ءُ گْوشت:

نی اینچکیں پندے ءِ بُرّگ ءَ پد منی پیمیں مساپرے

پُشت ءَ چک جت کُت کنت

 

 

 

 

 

۳۔ نوکباھندیں شائر

 

لچّہ کار: نکانو پاررا

 

نبشتہ بہ کن ھرچی کہ تئی دل لوٹ اِیت

ءُ ھرچ دابے ترا دوست بیت

پھل ءِ چیر ءَ امینچو ھون رِتکگ

اِے یکین کنگ ءِ ھچ سبب نیست

کہ تھنا یکیں راہ منزل ءَ روت

 

شائری ءِ تہ ءَ ھرچی ءِ موکل اِنت

ھو بلے یکیں شرت ھست اِنت کہ

اسپیتیں تاک پلگارگی اِنت ترا

 

 

 

۴۔ منی کبر ءِ سر ءَ مہ اوشت ءُ مہ گریہ

 

لچّہ کار: میری الزبتھ پرائی 

 

منی کبر ءِ سر ءَ مہ اوشت ءُ مہ گریہ

من اود ءَ نہ آں نَے پہ وابے اِنسر آں

من کہ ھزاراں گواتانی تہ ءَ شیکّان کن آں

من ارجل آں برپانی سر ءَ دْرپشان کن آں

من روچ ءِ برانزے آں پُھتوئیں تومانی سر ءَ

من تاکریچ ءِ لھمیں ھورے آں

وھدے کہ تو سُھب ءِ ھاموشی ءَ پاد کائے

من گُشاد چست بیوکیں بے تواریں مُرگانی اشتاپے آں

کہ گِرد گِرد ءَ بال کن اَنت

من ھما نرمیں استار آں کہ شپ ءَ دْرپش آں

منی کبر ءِ سر ءَ مہ اوشت ءُ زاری مہ کن

من اود ءَ نہ آں؛ من نہ مُرتگ آں

 

 

۵۔ سُھریں گُلاب

 

لچّہ کار: رابرٹ برنس

 

اَے منی کیگد تو چو بھار ءِ سرپتگیں

اجگیں سُھریں گلاب ءَ زیبا ئے

اَے منی ماھکج تو چو وشّتواریں ساز ءَ

جتگیں سوت ءِ ترز ءَ ئے

 

 

انچو دلکشّ چو جوانسالیں ماہ ءِ لِکا

من کہ تئی واھگ ءِ زِر ءَ گُمسار

منی جان من پد ءَ اوں ترا لوٹ آں

دانکہ دریا بہ ھُشیت ءُ بہ بیت ریگزار

 

منی دلبر داں وھدے کہ دریا ءِ آبرشت بہ ھُش اَنت

ءُ روچ ءِ گرم ءَ سِنگ آپ بہ بنت

منی جان من پد ءَ اوں  ترا لوٹ آں

وھدے کہ چہ دست ءِ پنجگ ءَ زندگی ءِ ریک بہ رِچ اَنت

منی یکیں دُر دانگ ھدا ءِ باھوٹ ئے

پہ چندیں ساھتاں من جتا باں اَچ تو

منی کیگد من زیتّ واتر کایاں

بِلّے توری دہ ھزار میلّ دور ءَ آں

 

 

 

۶۔ من ھردیں کہ مھر کن آں

 

لچّہ کار: نزار کبانی

 

من کہ مھر کن آں

انچو سما بیت کہ من دھر ءِ بادشاہ آں

من مالک ءَ زمین ءِ ءُ ایشی ءِ سر ءِ ھر چیز ءِ

ءُ وتی اپس ءَ سوار باں ءُ روچ ءِ سر ءَ سپر ءَ درکایاں

 

 

من کہ مھر کن آں

من یک آپینکیں رُژنے بیاں

چہ چمّاں اندیم باں

ءُ منی دپتر ءِ لچّہ چِش ءُ ھشاش ءِ درچکانی ڈگار جوڑ بنت

 

 

من کہ مھر کن آں

آپ چہ منی لنککاں بُج اِیت

کاہ منی زبان ءِ سر ءَ رُد اِیت

من تیوگیں وھد ءَ ڈن وھدے باں

 

من کہ جنینے ءَ مھر کن آں

دْراھیں دْرچک

 پادشپاد منی نیمگ ءَ تچ اَنت ءُ کاینت