گُشتن: مھر ءِ وشّبو چیر دیگ نہ بیت

 

 

 رجانکار: اُزیر مھرؔ

گونڈیں پجّارے:

شام مُلک ءِ لچّہ کار نزار تواپک کبانی اربی لبزانک ءِ گوستانک ءِ جْوانیں بامرد ءُ توار اِنت۔ نزار کبانی نوزدھمی سدی ءِ نامداریں راجکار ءُ سپیر ھم بیتگ ءُ شام ءِ باپاری کھولے ءِ لوگ ءَ ودی بیتگ۔ آئی ءِ بنداتی ءُ بُنھشتی درشانداب ءُ بے کِچّہ ءُ بے دروریں لبزانکی بودشت ءَ انّیگیں اربی شائری ساز اِتگ ءُ سینگار اِتگ۔  کبانی ءِ مُجّتی ابدمان ءُ جھانی شائری چہ وھد دود ءُ ربیدگ ءَ بُرز تِر شُتگ ءُ دنیا ءِ تہ ءَ داں روچ ء مرچی بازیں مردمے ءِ دل ءُ دماگ درپشینتگ ءُ ازگار کُتگ اَنت۔ کبانی ھما لبزانتانی تہ ءَ شمار بیت کہ آئی ءِ شائری بے کساس وانگ بیت۔ نزار کبانی ءَ ھرچ پیمیں لچّہ ءُ ھر بُنگپ ءِ سر ءَ نبیسّگ ءِ کُتہ کاری کتگ بلے آئی ءِ گیشتر نبیسّگ اِتگیں ساچشت مھر، درد ءُ آزار، ارب راجدوستی، وتن دوستی ءِ بُنگپّ ءِ سر ءَ اَنت۔ بیا اِت واجہ نزار کبانی ءِ اوشیشیں دانکانی وانگ ءَ وت ءَ وشّنود کن اِیں۔

 

 ۱۔ من گوں تو مھر کن آں ءُ من اِے گالرد ءِ گڈسر ءَ ٹِکّے  (نقطھے) نہ جن آں

۲۔ زندگی ترا مھر کنگ ھیل دنت۔ کُتہ کاری ترا اِے سوج دے اَنت کہ گوں کَے ءَ مھر کنگ لوٹ اِیت ءُ جاور ترا اِے بابت ءَ سھیگ کن اَنت کہ کَے گوں تو مھر کنت۔

۳۔ تئی ھاتر ءَ من چہ لسّ لبزاں جتائیں لبز نبشتہ کنگ لوٹ آں۔ تھنا پہ تئی ھاتر ءَ یک نوکیں زبانے جوڑ کنگ لوٹ آں۔ کہ آ تیوگ ءَ تئی جسم ءِ کَچ ءَ بہ بیت ءُ منی مھبت ءِ کیلو ءَ بہ بیت۔ چہ لبزگنج ءَ دوریں سپرے ءَ روگ لوٹ آں۔

۴۔ گرماگ ءِ موسم ءَ من تیاب دپ ءَ شھار گِر آں ءُ تئی بابت ءَ جیڑ آں۔ من اگاں دریا ءَ بہ گُشتیں کہ من تئی بابت ءَ چی مار اِتگ، گڑا دریا ءَ وتی تیاب دپ، وتی کرکینک، وتی ماھیگ یل داتگ اِت اَنت ءُ منی رندگیری ءَ اتکگ اَت۔

۵۔ اگاں کسے ترا جمبرے دنت، من ترا ھورے دے آں۔ آ اگاں ترا چراگے دنت، من ترا ماھے دے آں۔ آ اگاں ترا شاھے دنت، من ترا دْرچکے دے آں۔ اگاں کسے ترا بوجیگے دنت، من ترا سپرے دے آں۔

۶۔ ھردیں کہ من مھر کن آں، آپ چہ منی لنککاں بُج اِیت، کاہ منی زبان ءِ سر ءَ رُد اِیت۔ھردیں کہ من مھر کن آں، منی تیوگیں وھد ءَ ڈن وھدے باں۔

۷۔ منی دلبر ءَ من ءَ پُرس اِت: منی ءُ آزمان ءِ میان ءَ چی تپاوت اِنت؟ تپاوت منی کیگد ھمیش اِنت کہ ھردیں کہ تو کند ئے من آزمان ءِ بابت ءَ بے ھیال باں۔

۸۔ من آھاں تئی بابت ءَ نہ گْوشت بلے آھاں ترا منی چمّانی تہ ءَ جان شودگ ءَ دیست۔ من آھاں تئی بابت ءَ نہ گْوشت بلے آھاں ترا منی نبشتگیں گالانی تہ ءَ دیست۔ مھر ءِ وشّبو چیر دیگ نہ بیت۔

۹۔ منی ماھلِکا پریشان مہ بئے۔ تو منی شائری ءُ لبزانی تہ ءَ ئے۔ تو سال ءُ امر ءِ گوزگ ءَ گوں بلکیں پیر بئے، بلے منی تاک ءُ دپترانی تہ ءَ مُجّتی جوان ئے۔

۱۰۔ من ھمے سوڑگ کتگ کہ ھاموش باں پرچا کہ منی مھر پہ ترا چہ لبزاں گیشتر اِنت۔

۱۱۔ آسر ءَ مھر بوت ءُ ما ھداوند ءِ گلباگ ءَ شُت اِیں۔ آپ ءِ بدن ءِ سر ءَ چو ماھیگ ءَ شتور گِپت اِیں۔ ما دریا ءِ کمیتی مُروارد دیستگ اَنت ءُ بھمانگ بیتگ اِیں۔

۱۲۔ تئی مھر ءَ گمیگ بیگ ھیل داتگ۔ چہ کرناں من ءَ یک انچیں جنینے ءِ شوھاز بیتگ کہ آ چہ گم ءِ لزت ءَ آشنا بہ کنت۔ انچیں جنینے کہ آئی ءِ کوپگ ءِ سر ءَ سر ءَ ایر بہ کن آں ءُ چو جِنگیں مُرگ ءَ بہ نال آں۔ یک انچیں جنینے کہ پُرشتگیں شیشگ ءُ بلور ءِ پیم ءَ منی وجود ءِ ٹُکُّراں نزّبیار اِیت۔

۱۳۔ تو اگاں منی بے ساری ءِ دنیا ءَ بہ زانتیں، گڑا تو وتی سھت ءُ زیور چگل داتگ اِت اَنت وتی دْراھیں چوڑی بھا کتگ اِت اَنت ءُ منی چمّانی تہ ءَ واب کپتگ اَت ئے۔

۱۴۔ گوں ھما جنین ءَ کہ من مھر کتگ آئی ءَ را ھِچّ نہ گْوشت بس مھر ءِ ساڑا ءُ شیرکنیں گال کوار ءَ یکجاہ کُت اَنت ءُ چہ تیوگیں زباناں جھہ اِت آں۔

۱۵۔ ءُ منی ردی ھمیش اَت کہ من مھر چہ آئی ءِ گار ءَ کشّ اِت ءُ پچیں زمین ءِ دلبند ءِ سر ءَ آورت ءُ وتی سینگ پہ دْراھیں مھر کنوکاں پچیں چرچے جوڑ کُت۔

۱۶۔ منی نمدی چہ من ءُ ترا جْوان تِر ءُ پُر ارزشت تِر اَنت۔ تھنا ھمے دپتراں کہ ایشانی تہ ءَ مردم چہ تئی رنگ ءُ زیبائی ءُ منی بے ساری ءَ آشنا بنت۔

۱۷۔ من ترا چتور چہ وتی یاتانی تاکاں کروتک کن آں؟ تو منی دل ءِ تہ ءَ چو نکش کُتگیں سِنگ ءَ ئے۔ من ترا مھر کن آں۔ تو ھما ئے کہ منی ھون ءِ تہ ءَ دوار کن ئے تو توری مُلک ء چین ءَ بیتین ئے شَرّ یا ماہ ءِ سر ءَ ۔

۱۸۔ یک مردمے ھست کہ ترا ھاموشی ءَ مھر کنت، بے برمشی ءَ تئی شَرپ ءَ کنت، ءُ اھوت ءَ تئی واھشت ءَ کنت ءُ وھدے کہ ترا وتی ابید گوں دگرے ءَ مُلمہ بہ گند اِیت دور روت ءُ آ وتی اَنا ءَ تئی کِرّ ءَ آیگ ءَ نئیل اِیت ءُ وت ءَ مھر ءِ ھاتر ءَ گوں مھر ءَ وشّ کنت۔

۱۹۔ روچ گوز اَنت ءُ تو ھما چیزاں یل کن ئے کہ تو آھانی ھیل دار بیتگ ئے، کسے ءَ یل دئے، وابے انگار کن ئے ءُ آسر ءَ یک راستی یے مَنّ ئے۔  

 

۲۰۔ لھتیں انچیں مردماں کہ ما شموش اِت نہ کُتگ اَنت، بلے ما کلھے ھم بِچ نہ کند اِیں اگاں آھانی نام گِرگ بہ بیت۔

۲۱۔ مئے دژمناں مئے سیمسر نہ گْوازینتگ آ مئے نِزوریانی تہ ءَ چو مور ءَ پُترتگ اَنت۔

۲۲۔ پیسر بہ کُش ئے، پد ءَ امباز ئِے بہ کن۔ مردین مُردگی ءَ گیشتر وپادار اَنت۔

۲۳۔ مئے جاک ءُ کوکار چہ مئے کار ءُ کُنشاں بُرز تِر اَنت۔ مئے سگار چہ مارا بُرز تِر اَنت، ھمیش اِنت مئے اندوھناکی۔ گونڈ گِپت اِیش اِنت کہ مارا دودمان ءِ کُلاہ وَ سر ءَ اِنت بلے مئے ارواہ سِنگانی زمانگ ءَ زندگی کنگ ءَ اَنت۔

۲۴۔ دْرستاں چہ ھترناک تِریں دل ءِ نادْراھی مُھکم ءُ زور آوریں یات ءُ ترانگ اِنت۔

۲۵۔ بے کساس ءُ جُھلانکی ءَ مھر مہ کن داں ھما وھد ءَ کہ تو سدّک بہ بئے کہ دومی مردم ھم ترا گوں ھمے جُھلانکی ءَ مھر کنت پرچا کہ تئی مرچیگیں مھر ءِ جُھلانکی تئی بانداتیگیں زِھم ءُ ٹپّانی جُھلانکی جوڑ بیت۔

۲۶۔ جنک ءَ ازگار، وشّ رنگ یا شائریں مردینے نہ لوٹ اِیت بلکیں آئی ءَ یک انچیں مردینے لوٹ اِیت کہ آئی ءِ چمّانی بولی ءَ بہ پھم اِیت ءُ اگاں جنک ملور ءُ مونجا بیت گڑا آ وتی سینگ ءِ نیمگ ءَ اِشارگ کنت ءُ گْوش اِیت کہ ایش اِنت تئی ھند ءُ دیار؛ تئی مِسکیں وتن۔

۲۷۔ کسے ءِ روگ ءَ گوں زند نہ اوشت اِیت بلے آھانی ابید زند جتائیں دابے ءَ جُنز اِیت۔

۲۸۔ اَے سُلتان، اَے منی واجہ اگاں منی پوشاک دِرّتگ اَنت گڑا ایشی ءِ سبب ایش اِنت کہ تئی کُچک اِے موکل دیگ بیتگ اَنت کہ گوں وتی پنجگاں من ءَ بہ دِرّ اَنت۔

۲۹۔ وھدے کہ من ترا چہ وتی یات ءُ ترانگ ءِ کتاب ءَ کور کُت، من نہ زانتگ کہ من وتی زندگی ءِ نیم بھر کَشّگ ءَ آں۔

۳۰۔ لھتیں مردم ماہ ءِ پیم ءَ اَنت۔ زیبدار اَنت بلے تھنا ھما وھد ءَ وھدے کہ آ اَچ تو دور اَنت۔

۳۱۔ جنگ ءِ وھداں من گْوشگ لوٹ آں؛ من تھنا گوں تو مھر کن آں ءُ گوں تو ھمگرنچ باں انچوش کہ انار ءِ پوست گوں انار ءَ پیوست اِنت، انچوش کہ اَرس گوں چمّ ءَ ھمگرنچ اِنت، انچوش کہ کارچ گوں ٹپّ ءَ ھمگرنچ اِنت۔

۳۲۔ ءُ نبشتہ کاری انگت پہ تئی نام ءَ اِنت، تئی پجّیگ ءَ اِنت، تئی بابت ءَ اِنت، تئی برکت ءَ اِنت ءُ تئی ھاتر ءَ اِنت۔

۳۳۔ آ جنین ءَ یل مہ دئے کہ آئی ءَ تئی ایب ءُ نِزوری دیستگ اَنت ءُ انگت گوں تو مھر کنت۔

۳۴۔ اندوھناکی ھمیش اِنت وھدے کہ یک پھتویں مجگے ءُ یک مھر کنوکیں دلے یکیں جسم ءِ تہ ءَ بہ بنت۔

۳۵۔ تئی آیگ ءَ پیش دنیا رِدانکے بیتگ۔ تئی آیگ ءَ گوں شائری ودی بیتگ۔

۳۶۔ تو اگاں کسے ءَ کُشگ لوٹ ئے، آئی ءِ دل ءَ باج بَر، پد ءَ کمّ کمّ ءَ یلہ بہ دئِے ۔ مَرگ ءُ دیوانگی ءِ میان ءَ یلہ بہ دئِے۔

۳۷۔ آسر ءَ شموشگ زند ءِ کتاب ءِ تاک ءِ لیٹینگ ءَ ابید ھِچّے نہ اِنت۔ اِے بگندئے یک آسانیں کارے گندگ ءَ کیت بلے داں وھدے کہ تو اِے تاک ءَ مہ دِرّ ئے گڑا تو وتی زند ءِ ھر موسم ءِ میان ءَ ایشی ءَ گوں ڈیکّ ورئے۔

۳۸۔ یا وَ دریا ءِ تہ ءَ دور بہ کن یا وت ءَ را دور بہ دار۔

  

سَرشون:

 

1. www.azquotes.com/author/Nizar_Qabbani

2. www.thefamouspeople.com/41 Top Nizar Qabbani Quotes That Will Inspire You