پیلّانی ساد - رجـانکار: اُزیـر مهِـر

وهدے کہ یک مردے پیلّانی نیمگ ءَ گْوزگ ءَ اَت آ اناگت ءَ اوشتات، آ همے گپّ ءَ اَڑ ءُ مُنج ءِ تہ ءَ اَت کہ اِے مزنیں ساهدار ایوک ءَ کسانیں ساد ءَ داشتگ اَنت کہ آیانی دیمی نیمگ ءِ ٹانگ ءَ بستگ اَت. نَے کہ سانکل ءُ نَے کہ کپَسے. 

اِے گپّ وَ سهرا اِنت کہ اگاں پیلّاں هر وهد ءَ بہ لوٹ اِتیں وت ءَ را چہ اِے کید ءُ بنداں تتک کُتگ اَت اِش بلے لهتیں سوب ءَ چوش نہ کُتگ اِش. آئی ءَ نزّیک گْور ءَ پیلّانی پاسپان دیست ءُ جُست کُت ئِے اِے جانور پرچا اِد ءَ اوشتاتگ اَنت ءُ تچگ ءِ جهد ءَ نہ کن اَنت. پاسپان ءَ درّائینت چوناها گپّ اِے وڑ ءَ اِنت وهدے کہ اِے پیلّ کسان ءُ گوگا بوتگ اَنت ما همے کِساس ءِ سادے ءِ گون ءَ بستگ اَنت ءُ آ سِند ءَ همے ساد ایشانی بندگ ءِ واستا بس بوتگ.

 وهدے کہ اِے مزن بنت، اِے انچوش هیلدار بنت کہ تچگ ءِ باره ءَ هِچّ گمان هم نہ کن اَنت، آیانی هیال ءَ آ اِے ساد ءَ سِست نہ کن اَنت ءُ تتک نہ کن اَنت. آ همے لیک اَنت کہ اِے ساد انگت ءَ آیاں داشت کُت کنت پمیشکا آ بِھ تچگ ءِ جهد ءَ نہ کن اَنت. مرد اجکّہ بوت کہ اِے ساهداراں هر وهد ءَ بہ لوٹ اِتیں چہ وت ءَ اِے گِر ءُ بنداں آجو کُتگ اَت اِش بلے آیاں همے گَت ءُ گمان کُتگ اَت کہ آ چوش کُت نہ کن اَنت. آیانی همے هیال ءِ سوب ءَ آ چہ کسانی ءَ هما جاگہ ءَ بندیگ اِت اَنت ءُ هِچّ جاگہ ءَ شُت کُت نہ کُت اِش.


درونـت: پیلّانی پیم ءَ مئے تـھ‍ ءَ اوں بازیں مردمے زند ءِ پریشانی ءُ جیڑهانی سگّ ءَ نہ زیر اَنت ءُ گوں همے سِتک ءَ درنجوک بنت کہ ما هِچّ کُت نہ کن اِیں پرچا کہ ما ایشی ءَ چہ پیسر یک رندے ناسوب بوتگ اِیں. ناسوبی دربرگ ءِ یک بهرے ما باید اِنت زند ءِ تـھ‍ ءَ دلتپرکہ مہ بہ اِین ءُ وتی جُهد ءَ یل مہ دے اِیں.