کــسّ کـسّی هال ءَ سـهیگ نہ اِنـت - رجانکار: اُزیـر مهـر

یک بیست ءُ چار سالی (24) جْوانیں بچکے ءَ ریل گاڑی ءَ چہ ڈنّ چارگ ءَ گوں 
کُوکّار ءُ جاک بندات کُت.

"ابّا ! بِچار دْرچک پُشت ءَ روگ ءَ اَنت".
پِت ءَ بچکند اِت ءُ کش ءِ نندوکیں مرد ءُ جن آ بچک ءِ کودکی سُر ءُ پُراں پہ گمواری نگاهے چارگ ءَ اِت اَنت.اناگاه ءَ بچک ءَ پد ءَ کُوکّار بِنا کُت.

"ابّا ! بِچار جمبر مئے گون ءَ تچگ ءَ اَنت". کش ءِ نندوکیں مرد ءُ جن ءَ اُوپار نہ شُت ءُ چہ بچک ءِ پِت ءَ گْوشت اِش. " تو پرچا وتی بچّ ءَ یک شرّیں ڈاکٹرے ءَ پیش 
نہ دار ئے ؟"

پِت ءَ بچکند اِت ءُ گْوشت " من همود ءَ بوتگ آن ءُ ما نوکی همیش اِنت چہ نادْراهجاه ءَ پیداک ایں. منی چُکّ پیدائشی کورے بوتگ مروچی آئی ءِ چمّانی روک آتکگ پمیشکا چوش کنگ ءَ اِنت."



درونـت: مردمانی زانگ ءُ آیانی هال ءِ سهیگ بَیَگ ءَ چہ پیسر آیاں بد ءُ رَد مہ کن. بگندئے راستی ترا اجِکّہ بکنت.