مساپر ءُ تچکیں دْرچک

رجانکار: اُزیر مھرؔ

یک روچے گرماگ ءِ موسم ءَ دو مرد پجّیگ ءَ روگ ءَ اِت اَنت۔ زیتّ انچوش تبد ءُ لِوار بوت کہ یک گامے اوں دیم ءَ جُنزگ نہ بوت۔ وھدے کہ آھاں نزّیک گْور ءَ یک مزنیں ءُ تچکیں دْرچکے دیست تہ آھاں وت ءَ را ھما دْرچک ءِ ساھگ ءِ چیر ءَ ساسارگ ءِ ھاتر ءَ زمین ءِ سر ءَ دور دات۔

ھما دْرچک ءِ شاھاں چاران ءَ یک مردے ءَ گوں دومیگ ءَ درّائینت :

 " اِے چونیں بے کاریں دْرچکے۔ ناں کہ ایشی ءَ نیبگے پِر ءُ نَے کہ بَرے دانکہ ما وارت بہ کتیں۔ ما ایشی ءِ داراں ھم پہ ھِچّ کار ءِ ھاتر ءَ کارمرز کُت نہ کن اِیں۔" "

" اینچک نا شکر مہ بئے، " دْرچک ءَ چِڑکّھے کُت ءُ پسّو گردینت۔

" ھمے ساھت ءَ من پہ تو بے کساس کارآمد آں، چہ ترا آسگواریں روچ ءَ رکّینتگ ءُ تو من ءَ پوچک ءُ بے کار گْوش ئے!"

درونت:

 ھداوند ءِ جوڑ کتگیں دْراھیں مھلوک ءُ ساچشت پہ یک شَرّیں مول ءُ مرادے ءِ ھاتر ءَ جوڑ کنگ بیتگ اَنت۔ مارا ھجبر ھداوند ءِ جوڑکتگیں ساچشت کم لیکگی نہ اَنت بلکیں آھانی کدر کنگی اِنت۔ ارزشت ءُ بِستار زانگی اِنت۔ 

سَرشون:

The Travelers and The Plane Tree

From the book 100 Moral Stories

Compiled by: Akramulla Syed

   http://www.islamicoccasions.com