بچک ءُ سْروپ ءِ دْرچک

رجانکار: اُزیر مھرؔ

باز وھد ءَ پیسر جنگل ءَ یک مزنیں سروپ ءِ دْرچکے ھست اَت۔ یک کسانیں زھگے ھر روچ آتک ءُ آئی ءِ آتراپ ءَ لیب ئِے کُت۔ آ دْرچک ءِ سر ءَ سر کپت ءُ آئی ءِ ساھگ ءَ اُبینگ شُت۔ آئی ءَ دْرچک دوست اَت ءُ دْرچک ءَ اوں گوں زھگ ءَ لیب کنگ وشّ بوت۔ وھد گْوزان بوت ءُ کسانیں زھگ رُدان بوت۔پد ءَ آ ھر روچ دْرچک ءِ آتراپ ءَ لیب کنگ ءَ نہ شُت۔

یک روچے بچک دْرچک ءِ گْور ءَ واتر آتک ءُ آ ملور ءُ مونجا درا بوت۔

" بیا گوں من ءَ لیب کن، دْرچک ءَ گوں بچک ءَ گْوشت۔"

"نی من گْونڈویے نہ آں ءُ دْرچک ءِ آتراپ ءَ لیب نہ کن آں، بچک ءَ پسّو دات۔ 

من لیبوک لوٹ آں۔ من ءَ پرے ھاتر ءَ زَرّ پکار اِنت۔"

"پھل کن منی گْور ءَ زَرّ ءُ کلدار نیست بلے تو منی دْراھیں سروپاں بہ زیر  ءُ بھا اِش بہ کن دانکہ تئی گْور ءَ زَرّ بہ بیت۔"

بچک گَلّ ءُ شادان اَت۔ آئی ءَ دْرچک ءِ سر ءِ دْراھیں سروپ زُرت اَنت ءُ شادھی رپت۔ بچک سروپانی زیرگ ءَ پد پد ءَ ھجبر نیاتک۔ دْرچک پریشان بوت۔

یک روچے ھما بچک کہ کسان اَت نی رُستگ ءُ لائک بیتگ اَت پد ءَ دْرچک ءِ گْور ءَ آتک۔ دْرچک سکّ گَلّ بوت۔

"بیا گوں من ءَ لیب کن۔"

 دْرچک ءَ گْوشت۔

"منی گْور ءَ لیب ءُ گوازی کنگ ءِ وھد نیست۔ من ءَ وتی کھول ءِ ھاتر ءَ کار کنگی اِنت۔ پہ نِندگ ءَ مارا لوگے ءِ زرورت اِنت۔ تو منی کُمک کُت کن ئے؟"

"پھل کن، بلے من ءَ ھِچّ لوگ نیست۔ تو منی شاھاں کپّ کُت کن ئے ءُ پہ وت ءَ لوگے بست کن ئے۔"

گُڑا مردکا ءَ دْرچک ءِ توامیں شاھ گُڑّ اِت اَنت ءُ گَلّ ءُ شادھی رپت۔ دْرچک مردکا ءِ وشّی ءِ گِندگ ءَ گَل بوت بلے ھما روچ ءَ پد مرد بِھ نیاتک۔ دْرچک پد ءَ ابیتک ءُ تھنا بوت۔

یک گرم ءُ جلیں روچے ءَ مرد پد ءَ واتر بوت ءُ دْرچک گَل ءَ بال بوت۔  

"بیا گوں من ءَ لیب کن۔" 

 دْرچک ءَ گْوشت۔

"من پیر بیگ ءَ آں۔ من وتی ساسارگ ءُ تْرھینگ ءِ ھاتر ءَ آپ ءِ سر ءَ بَلو بیگ لوٹ آں۔ تو من ءَ یدّارے دات کن ئے ؟" 

 مرد ءَ درّائینت

"وتی یدّار ءِ جوڑ کنگ ءِ ھاتر ءَ منی بُنڈ ءَ کارمرز بہ کن۔ تو داں دیر ءَ تاتک ئِے کن ئے ءُ گَل بئے۔"

گڑا یدّارے ءِ جوڑ کنگ ءِ ھاتر ءَ مرد ءَ دْرچک ءِ بُنڈ گُڈّ اِت۔ آ شُت یدّار ءَ سوار بوت ءُ بازیں وھد ءَ پدّر نہ بوت۔ گُڈّسر ءَ باز سال ءَ پد مرد ءَ واتر کُت۔

"پھل کن، منی چُک۔ بلے تئی ھاتر ءَ منی گْور ءَ نی ھِچّ نیست اِنت۔ نَے کہ سروپ ھست اِنت۔"

 دْرچک ءَ گْوشت

"ھِچّ پرواہ نیست، من ءَ جاھِگ ءِ ھاتر ءَ ھِچّ دنتان پِر نیست۔"

مرد ءَ پسّو دات۔

"تئی سرکپگ ءِ ھاتر ءَ من ءَ ھِچّ بُنڈ پِر نیست۔" 

"نی من پیر ءُ آجز آں۔"

 مرد ءَ گْوشت۔

"نی من ترا بیرگ ءَ ھِچّ دات نہ کن آں۔ نی تھنا منی مِروکیں روتگ پشت کپتگ اَنت۔ دْرچک ارس ءُ اولمب ءَ گْوشت ئِے۔"

"نی من باز نہ لوٹ آں بس پہ ساسارگ ءَ جاھے لوٹ آں۔ من اینچک سالاں پد ژند ءُ ژول آں۔"

مرد ءَ پسّو دات۔

"جْوان۔ کْوھنیں دْرچک ءِ روتگ تچک بیگءُ  دم ءِ بالا کنگ ءِ جْوان تِریں جاہ اِنت۔ بیا منی گون ءَ بہ نِند ءُ دم ءَ بالا بہ کن۔"

مرد نِشت ءُ دْرچک گَل بوت ءُ گوں ارساں بچکند اِت ئِے۔

درونت: اِے ھرکسی کِسّہ اِنت۔ دْرچک مئے مات ءُ پِت ءِ پیم ءَ اِنت۔ وھدے کہ ما کسان ءُ گوگا بیتگ اِیں گڑا مارا گوں وتی مات ءُ پِت ءَ لیب ءُ گْوازی کنگ وشّ بیتگ۔ وھدے کہ ما رُد ایں ءُ مزن بہ اِيں ما آھاں انگار کن ایں۔ ما آھانی گْور ءَ ھما وھد ءَ کا اِیں وھدے کہ مارا چیزّے پکار بیت اِنت یا وھدے کہ ما گپچلے ءَ کپ اِیں۔ توری چُنائیں جاورھالے بہ بیت مات ءُ پِت مدام مئے کُمک ءُ مدت ءُ ھر چیزّے کہ ما لوٹ اِیں آ دیگ ءُ آرگ ءَ ساڑی اَنت دانکہ ما گَل ءُ شاداں بہ بہ اِیں۔

بیت کنت تو ھمے جیڑگ ءَ بئے کہ بچک دْرچک ءِ ھاتر ءَ زوراک ءُ زالمے بلے راست ءُ ھکیّں گپ ھمیش اِنت کہ مئے دْراھینانی روشِت گوں مات ءُ پِت ءَ ھمے پیم ءَ اِنت۔ ما آھاں ڈالچار کن اِيں۔ ھرچی کہ آ مئے ھاتر ءَ کن اَنت ما آھاں داں ھما وھد ءَ نہ ساڑا اِیں وھدے کہ دیر نہ بیت۔   

سَرشون:

The Boy And The Apple Tree

From the book 100 Moral Stories

Compiled by: Akramulla Syed

   http://www.islamicoccasions.com